grzech śmiertelny, zwany także grzechem kardynalnym, w teologii Rzymskokatolickiej najcięższy z grzechów, reprezentujący celowe odwrócenie się od Boga i zniszczenie miłości (miłości) w sercu grzesznika. Grzech śmiertelny jest definiowany jako poważne działanie, które jest popełnione w pełnej świadomości jego powagi i za pełną zgodą woli grzesznika. Taki grzech odcina grzesznika od Bożej łaski uświęcającej, dopóki nie zostanie pokutowany, zwykle w spowiedzi z kapłanem., Uważa się, że osoba, która umiera bez litości z powodu popełnienia grzechu śmiertelnego, natychmiast zstąpi do piekła, gdzie cierpi oddzielenie od Boga, które wybrał w życiu. Chociaż Kościół Rzymskokatolicki nie zawiera wyczerpującej listy grzechów śmiertelnych, złamanie Dziesięciu Przykazań, samobójstwo, wywołana aborcja, Masturbacja, gwałt i rozwód są dobrze znanymi przykładami. Ponadto niektóre grzechy śmiertelne są uważane za tak poważne, że Kościół karze je ekskomuniką. Należą do nich apostazja (celowe wyrzeczenie się wiary) i profanacja elementów Eucharystii., Grzechy śmiertelne są kontrastowane z grzechami powszednimi, które zwykle wiążą się z mniej poważnym działaniem i są popełniane z mniejszą świadomością winy. Chociaż grzech powszedni osłabia jedność grzesznika z Bogiem, nie jest to celowe odwrócenie się od niego, a więc nie całkowicie blokuje napływ łaski uświęcającej. Zobacz też: siedem grzechów głównych.