Wczesne lata

kariera Berniniego rozpoczęła się pod okiem jego ojca, Pietro Berniniego, florenckiego rzeźbiarza, który ostatecznie przeniósł się do Rzymu. Młody geniusz pracował tak pilnie, że zdobył uznanie malarza Annibale Carracci i patronat papieża Pawła V i wkrótce stał się całkowicie niezależnym rzeźbiarzem., Był pod silnym wpływem swoich bliskich studiów nad antycznymi greckimi i rzymskimi marmurami w Watykanie, a także miał bliską znajomość Malarstwa wysokiego renesansu z początku XVI wieku. Sebastian (ok. 1617), wyrzeźbiony dla Maffeo Kardynała Barberiniego, późniejszego papieża Urbana VIII i największego patrona Berniniego.

wczesne prace Berniniego przyciągnęły uwagę Scipione Kardynała Borghese, członka panującej rodziny Papieskiej. Pod jego patronatem Bernini wyrzeźbił swoje pierwsze ważne naturalnej wielkości grupy rzeźbiarskie., Seria pokazuje postęp Berniniego od niemal przypadkowego widoku Eneasza, Anchisesa i Askaniusza uciekających z Troi (1619) do silnego frontalizmu w plutonie i Proserpinie (1621-22), a następnie do halucynacyjnej wizji Apolla i Daphne (1622-24), która miała być oglądana z jednego miejsca, jakby była ulgą. W swoim Dawidzie (1623-24) Bernini przedstawia postać rzucającą kamień w niewidzialnego przeciwnika., Kilka popiersi portretowych, które Bernini wykonał w tym okresie, w tym Roberta Kardynała Bellarmine (1623-24), pokazują nową świadomość relacji między głową a ciałem i wykazują zdolność do przedstawiania ulotnych MIMIK twarzy z ostrym realizmem. Te marmurowe dzieła wykazują niezrównaną wirtuozerię w rzeźbie, która sprawia, że materiał osiąga delikatne efekty, zwykle spotykane tylko w rzeźbach z brązu., Zmysłowa świadomość powierzchniowych faktur skóry i włosów Berniniego oraz jego nowatorskie wyczucie cieniowania zerwały z tradycją Michała Anioła i zapoczątkowały nowy okres w historii zachodniej rzeźby.