George Armstrong Custer był amerykańskim oficerem wojskowym i dowódcą, który zyskał sławę jako młody oficer podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Zyskał sławę za swoje powojenne wyczyny przeciwko rdzennym Amerykanom na Zachodzie. Śmierć Custera w bitwie pod Little Bighorn w 1876 r. – teraz niesławna jako ostatnie stanowisko Custera-uczyniła go męczennikiem za Amerykański ekspansjonizm, chociaż był surowo krytykowany za swoje działania i pozostaje postacią kontrowersyjną.,

Wczesne lata Custera

George Armstrong Custer urodził się 5 grudnia 1839 roku w New Rumley w stanie Ohio. Custer był częścią dużej rodziny i spędził część swojej młodości w Michigan, z przyrodnią siostrą i jej mężem, i uważał stan za swój adoptowany Dom.

uczęszczał do szkół w Michigan i przez krótki okres nauczał. Pomimo skromnego wykształcenia i młodzieńczych niedyskrecji, kongresmen z Michigan zapewnił Custerowi miejsce w akademii wojskowej USA w West Point, gdy miał 18 lat.

Custer przybył w 1857 roku., Będąc inteligentnym i utalentowanym, odrzucił System dyscyplinarny Akademii i był leniwym studentem. Kilkakrotnie był prawie wydalany. Zebrał 726 demerits w ciągu zaledwie czterech lat – jeden z najwyższych kwot w historii West Point – i ukończył ostatni w swojej klasie, stanowisko powszechnie znane jako ” Koza.”

Został mianowany podporucznikiem i bazował w Waszyngtonie.,

’Boy General' of the Civil War

Custer po raz pierwszy zasmakował wojny zaledwie kilka tygodni po ukończeniu szkoły, podczas pierwszej bitwy pod Bull Run w lipcu 1861 roku, gdzie zwrócił uwagę generała George ' a McClellana.

wkrótce dołączył do sztabu McClellana i walczył podczas kampanii Półwyspowej, która rozpoczęła się wiosną 1862 roku.

Custer zdobył reputację zarówno za odwagę, jak i zuchwałość. Stał się również znany jako ogar reklamowy, korzystając z każdej okazji, aby stanąć przed kamerami i dziennikarzami dokumentującymi wojnę.,

latem 1863 roku 23-letni Custer został awansowany na generała brygady ochotników i objął dowództwo brygady Kalwarii Michigan. Wkrótce potem zaczął nosić nietypowy i ekstrawagancki mundur, który przyniósł mu jeszcze większą uwagę.

Custer odegrał kluczową rolę w bitwie pod Gettysburgiem, uniemożliwiając generałowi J. E. B. Stuartowi atakowanie wojsk Unii, a później pojmanie Konfederatów uciekających na południe po zwycięstwie Unii.

ale jego brygada straciła ponad 250 ludzi, co jest najwyższym ze wszystkich jednostek kawalerii Unii., Jednostki Custera nadal ponosiły nieproporcjonalną liczbę ofiar w całej wojnie.

George i Libbie

George i Elizabeth „Libbie” Bacon krótko poznali się jako dzieci w Michigan. Zakochali się w sobie, gdy Custer wrócił do domu na urlopie w 1862 roku.

Libbie pochodził z zamożnej i prominentnej lokalnej rodziny, ale Custer był jeszcze kilka miesięcy od działań wojennych, które przyniosły mu sławę. Pomimo niechęci ojca, para pobrała się w grudniu 1862 roku.,

byli sobie oddani, chociaż późniejsze gry i możliwe romanse Custera testowały ich związek. W przeciwieństwie do większości żon wojskowych z tamtych czasów, Libbie chętnie towarzyszyła Custerowi w jego publikacjach i oboje pisali do siebie nieustannie, gdy byli W separacji.

para nie miała dzieci. Zamiast tego włożyli swoje połączone wysiłki w rosnącą sławę Custera. Organizowali regularne salony w swoich domach i uprawiali dziennikarstwo na Wschodzie.,

Custer w Appomattox

w 1864 roku walczył u boku generała majora Philipa Sheridana w kampanii w Dolinie Shenandoah i pojawił się na okładce Harper ' s Weekly. Po przeniesieniu do Petersburga wraz ze swoimi ludźmi wziął udział w bitwie pod Appomattox Court House, która ostatecznie zakończyła wojnę wiosną 1865 roku.

dowodził brawurowym najazdem kawalerii w ostatnich dniach wojny, o którym pisano w ogólnokrajowych gazetach i otrzymał ostateczny awans na generała majora ochotników.,

był obecny przy kapitulacji Lee, a Phil Sheridan podarował później stół, który został podpisany przez żonę Custera, Libbie, w uznaniu służby jej męża w wojnie.

pomimo służby od pierwszych dni wojny do jej końca, Custer pozostał niezwykle bez szwanku, co on i inni przypisali do tego, co nazwał „szczęściem Custera.”

Custer na Zachodzie

Custer służył bezpośrednio po wojnie na południowym zachodzie, gdzie starł się ze swoimi oddziałami., Krótko rozważał odejście z armii, aby realizować możliwości biznesowe lub ubiegać się o urząd polityczny, ale kiedy NOWY 7 pułk kawalerii został podniesiony do realizacji celów amerykańskich na Zachodzie, Custer objął dowództwo w stopniu podpułkownika.

Custer i Libbie przybyli do Kansas jesienią 1866 roku, a Custer wziął udział w kampanii przeciwko Siuksom i Czejenom następnej wiosny. Gdy grupa amerykańskich żołnierzy została zmasakrowana przez rdzennych Amerykanów, część ludzi Custera oskarżyła go o porzucenie swoich wojsk. Ta niechęć będzie później miała druzgocące konsekwencje.,

wkrótce potem został postawiony przed sądem wojennym za opuszczenie dowództwa, aby odwiedzić Libbie. Skazany na roczny urlop bez wynagrodzenia, Custer powrócił do Michigan. Ale jesienią 1868 roku Custer wrócił, a Phil Sheridan opowiedział się za jego wczesnym powrotem do walki w wojnach indyjskich.

w listopadzie 1868 roku Custer poprowadził nalot na obóz Cheyenne wzdłuż rzeki Washita w dzisiejszej Oklahomie. Były spory co do twierdzenia Custera, że zabił znaczną liczbę wojowników, ale było to pierwsze znaczące zwycięstwo armii w regionie i przyniosło Custerowi większą sławę.,

w 1875 roku prezydent Ulysses S. Grant nakazał wszystkim Siuksom opuścić Black Hills w Dakocie Południowej i Wyoming do końca stycznia następnego roku. Zdając sobie sprawę, że nie będą w stanie odbyć wędrówki podczas surowej zimy, rząd planował wykorzystać to jako pretekst do rozszerzenia działań wojennych.

działania te złamały warunki traktatu z Fort Laramie z 1868 roku, który uznał Czarne wzgórza za krainę Siuksów. Jednak w 1874 roku, złoto zostało odkryte w regionie – dzięki ekspedycji Górniczej kierowanej przez Custera – i rząd USA chciał na stałe usunąć Siuksów., Wśród tych, którzy oparli się amerykańskiej agresji był siedzący byk, Wódz Hunkpapa Lakota i święty człowiek.

„szczęście Custera” kończy się na Little Big Horn

Custer prawie nie walczył w kampanii, która doprowadziła do jego śmierci. Ze względu na to, że dowodził 7th Cavalry podczas kampanii przeciwko Siuksom tej wiosny, Custer został wciągnięty w kontrowersje związane z prezydencją Ulyssesa S. Granta.

jego zeznania na przesłuchaniu w Kongresie w Waszyngtonie, D. C., wplątały kilku członków administracji, w tym brata Granta., Custer wyrządził sobie dalsze szkody, ujawniając prasie dodatkowe szczegóły.

wściekły Grant usunął Custera z dowództwa i na krótko kazał go aresztować, gdy próbował wrócić do swoich wojsk. Dopiero po interwencji kilku wysokich rangą generałów Custer mógł powrócić na swoje stanowisko.

w połowie maja rozpoczęła się kampania amerykańska, w tym samym czasie duża grupa Siuksów Lakotów, Czejenów i plemion Arapaho zbierała się na spotkanie zwane siedzącym bykiem, w którym uczestniczył Szalony Koń. Szacuje się, że około 2000 zostało zgromadzonych w obozie nad rzeką Little Bighorn w dzisiejszej Montanie.,

Custer ' s Last Stand

25 czerwca, po kilku długich dniach marszu, zwiadowcy Custera zauważyli obóz. Obawiając się, że Indianie uciekną, Custer zdecydował się na natychmiastowy atak. Podzielił swoje oddziały na trzy bataliony, które miały atakować obóz z różnych kierunków.

Custer i jego 210 ludzi udali się na północ, do bitwy pod Little Bighorn, by nigdy więcej nie zostać ujrzanym żywym. Działania pozostałych dowódców batalionu były przedmiotem kontrowersji., Major Marcus Reno był jednym z oficerów, którzy żywili urazę do Custera za incydent z 1867 roku, który doprowadził do masakry wojsk Custera.

dziesięć lat później, w bitwie pod Little Bighorn, Reno załamał się, rozkazując swoim ludziom przejść w bezpieczne miejsce na pierwszy znak ataku Indian. Kapitan Frederick Benteen, którego zadaniem było uniemożliwienie siuksom wycofania się, wkrótce spotkał się z Reno.

obaj dowódcy nie spieszyli się z Pomocą Custera, co doprowadziło do spekulacji, że odegrali rolę w jego śmierci.,

ciała Custera i jego ludzi, w tym jego dwóch braci, nie odnaleziono przez dwa dni. Custer został znaleziony nagi, ale bez szwanku, z kulą w klatkę piersiową i czoło.

jedynym „ocalałym” był indiański zwiadowca i konny Komancz, który stał się symbolem amerykańskich strat tego dnia. Sama Bitwa mogła trwać do dwóch godzin, gdy Amerykanie zmierzyli się z dobrze wyposażonymi siuksami uzbrojonymi w potężne i zabójcze karabiny powtarzalne.

Custer ' s Legacy

wiadomość o ostatnim stanowisku Custera oszołomiła naród., Jego śmierć w wieku zaledwie 36 lat uczyniła go męczennikiem, opowiadając o nim w gazetach, artykułach, książkach, reklamach i hollywoodzkich filmach gloryfikujących jego życie i karierę.

wśród tych, którzy palą jego sławę była Libbie Custer, która spędziła wdowość pisząc serię bestsellerów o swoim życiu, kontynuując kultywowanie jego spuścizny przez ponad 50 lat, aż do swojej śmierci w 1933 roku.

jako popularna opinia o złym traktowaniu rdzennych Amerykanów przez Amerykę przesunęła się, podobnie jak postawy wobec Custera, który pozostaje postacią wysoce kontrowersyjną.