porównanie względnych rozmiarów funtów avoirdupois, troy, Tower, merchant i London pounds.
historycznie, w różnych częściach świata, w różnych punktach w czasie i dla różnych zastosowań, funt (lub jego tłumaczenie) odnosił się do zasadniczo podobnych, ale nie identycznych norm masy lub Siły.,
Roman libraEdit
różne historyczne funty z niemieckiego podręcznika z 1848 roku
w BritainEdit
wiele różnych definicji funta było historycznie używanych w Wielkiej Brytanii. Wśród nich były Funt avoirdupois i przestarzały Tower, Funt kupiecki i londyński. Funty i uncje Troy pozostają w użyciu tylko dla wagi niektórych metali szlachetnych, zwłaszcza w handlu; są one zwykle cytowane tylko w uncjach (np., „500 uncji”), a gdy rodzaj uncji nie jest jednoznacznie określony, przyjmuje się system troy.
historycznie Funt szterling był funtem Srebra. W 1528 roku standard został zmieniony na Funt Troy.
Avoirdupois poundEdit
Funt avoirdupois, znany również jako Funt wełny, po raz pierwszy wszedł do powszechnego użytku około 1300. Początkowo wynosiła 6992 troy grains. Funt avoirdupois dzielił się na 16 uncji., Za panowania królowej Elżbiety Funt avoirdupois został ponownie zdefiniowany jako 7000 Troi. Od tego czasu Zboże często jest integralną częścią systemu avoirdupois. Do 1758 roku istniały dwie standardowe wagi Elżbietańskie dla funta avoirdupois, a po zmierzeniu w ziarnie Troi ustalono, że wynosiły one 7002 ziaren i 6999 ziaren.
Imperial Standard PoundEdit
w Wielkiej Brytanii wagi i miary zostały określone przez długą serię aktów Parlamentu, których zamiarem było uregulowanie sprzedaży towarów., Materiały sprzedawane na rynku są określane ilościowo zgodnie z przyjętymi jednostkami i standardami w celu uniknięcia oszustw. Same normy są prawnie zdefiniowane w taki sposób, aby ułatwić rozstrzyganie sporów wnoszonych do sądów; sądy będą uznawać tylko prawnie określone środki. Urządzenia ilościowe używane przez handlowców (Wagi, Wagi, pojemniki o objętości, miary długości) podlegają urzędowej kontroli, a w przypadku oszustwa stosuje się kary.,
the Weights and Measures Act 1878 oznaczał gruntowną przebudowę brytyjskiego systemu wag i miar, a podana tam definicja funta pozostała w mocy do lat 60. XX wieku. Funt został zdefiniowany w ten sposób (Sekcja 4) ” The … waga Platynowa … zdeponowane w departamencie standardów Rady handlu … / align = „left” / .. waga … i wspomniana waga platyny będzie nadal imperialnym standardem dla określenia Imperialnego standardowego funta dla Wielkiej Brytanii”., Paragraf 13 stanowi, że wagę in vacuo tej normy nazywa się imperialnym funtem normalnym, a wszystkie inne wagi wymienione w ustawie i dopuszczalne dla handlu są ustalane tylko na jej podstawie. Pierwszy plan ustawy podał więcej szczegółów na temat standardowego funta: jest to platynowy cylinder o wysokości prawie 1,35 cala (34 mm) i średnicy 1,15 cala (29 mm), a krawędzie są starannie zaokrąglone. Ma rowek około 0,34 cala (8,6 mm) od góry, aby umożliwić podnoszenie cylindra za pomocą widelca z Kości Słoniowej., Został zbudowany po zniszczeniu domów Parlamentu przez pożar w 1834 roku i jest oznaczony P. S. 1844, 1 lb (P. S. oznacza „Parliamentary Standard”).
Funt został ponownie zdefiniowany w Wielkiej Brytanii w 1963 roku w stosunku do kilograma.
stosunek do kilogramaedit
Ustawa z 1878 r.mówi, że umowy sformułowane w kategoriach jednostek metrycznych zostaną uznane przez sądy za wykonane zgodnie z jednostkami imperialnymi określonymi w ustawie, a tabela ekwiwalentów metrycznych została dostarczona, aby ekwiwalenty imperialne mogły być legalnie obliczone., Określało to, w prawie brytyjskim, jednostki metryczne w sensie imperialnym. Równoważność funta podawano jako 1 lb = 453,59265 g lub 0,45359 kg, co sprawiło, że kilogram odpowiada około 2,2046213 lb. W 1883 roku Departament standardów Rady handlu i Biuro Międzynarodowe ustaliły wspólnie, że 0,4535924277 kg jest lepszym przybliżeniem, a ta liczba, zaokrąglona do 0,45359243 kg, otrzymała status prawny na mocy postanowienia Rady w maju 1898 roku.,
jednak w 1963 roku nowa ustawa o wagach i miarach odwróciła tę zależność i funt został po raz pierwszy zdefiniowany jako masa równa 0,45359237 kg, aby dopasować się do definicji funta międzynarodowego uzgodnionej w 1959 roku.
Troy poundEdit
Funt troy (w skrócie lb t) jest równy 12 uncji troy i 5760 ziaren, czyli dokładnie 373.2417216 gramów. Wagi Troy były używane w Anglii przez jubilerów. Aptekarze używali również funta i uncji Troj, ale dodali jednostkę drachm i skrupułów w systemie wag aptekarskich.,
Troy weight może wziąć swoją nazwę od francuskiego miasta targowego Troyes we Francji, gdzie angielscy kupcy handlowali co najmniej na początku IX wieku.
Funt troy nie jest już w powszechnym użyciu ani jednostką prawną w handlu (został zniesiony w Wielkiej Brytanii 6 stycznia 1879 na mocy ustawy o wag i miarach z 1878), ale uncja troy, 1⁄12 funta troy, jest nadal używana do pomiaru klejnotów, takich jak Opale i metali szlachetnych, takich jak srebro, platyna, a zwłaszcza złoto.,
Tower poundEdit
The Tower pound
system o nazwie Tower weight był bardziej ogólną nazwą funta Króla Offa. Datowany jest na 757 r. n. e. i opierał się na srebrnym groszu. To z kolei uderzyło nad arabskimi dirhamami (2d). Funt opierał się na wadze 120 Arabskich dirhamów srebrnych, które znaleziono w Grobli Offa. Ta sama waga monety była używana w całej Hanzeatyckiej lidze.,Funt wieżowy nazywany był również funtem pieniężnym (odnoszącym się do saskich handlarzy przed podbojem), funtem easterlinga, który może odnosić się do kupców wschodnich Niemiec lub kupców na wybrzeżu wschodniego Bałtyku, lub handlarzy towarów azjatyckich, którzy osiedlili się w Steelyard wharf; i funtem Rochelle przez pisarzy francuskich, ponieważ był również używany w Rochelle. Niemal identyczną wagę wykorzystywali Niemcy do ważenia złota i srebra.,
Funt handlowy (1304) z 6750 ziaren troy, czyli 9600 ziaren Tower, pochodzi od tego funta, jako 25 szylingów lub 15 uncji Tower, do ogólnego użytku komercyjnego. Wielokrotne funty oparte na tej samej uncji były dość powszechne. W dużej części Europy funty aptekarskie i handlowe były różną liczbą tej samej uncji.,
System wież był nawiązaniem do standardowego prototypu znalezionego w Tower of London i działał równolegle z systemami avoirdupois i troy aż do panowania Henryka VIII, kiedy to Proklamacja królewska z 1526 roku wymagała, aby Funt troy był używany do celów menniczych zamiast Tower pound. Nie zachowały się żadne standardy wieży.
Funt wieży wynosił około 350 gramów.,
Funt Merchants' poundEdit
Funt merchants' (Funt handlowy, libra mercantoria lub Funt handlowy) był uważany za składający się z 25, a nie 20 szylingów wieżowych po 12 pensów. Wynosił on 9600 ziaren pszenicy (1500 uncji lub 6750 ziaren) i był używany w Anglii do XIV wieku dla towarów innych niż pieniądze i medycyna („electuaries”).
London poundEdit
Funt londyński to Funt Hanzy, używany w różnych miejscach handlu. Funt londyński jest oparty na 16 uncjach, każda uncja podzielona jako uncja tower. W Anglii nigdy nie stał się on normą prawną; użycie tego funta uległo deprecjacji i osłabieniu pod wpływem samej Hanzy.
Funt londyński był równy 7200 ziaren troy (16 uncji troy) lub, równoważnie, 10240 ziaren tower (16 uncji tower).,
w Stanach Zjednoczonychedytuj
w Stanach Zjednoczonych Funt avoirdupois jako jednostka masy został oficjalnie zdefiniowany jako kilogram od zarządzenia Mendenhalla z 1893 roku. Kolejność ta określiła funt na 2,20462 funtów na kilogram. W następnym roku stosunek ten został skorygowany jako 2,20462234 funtów do kilograma, po określeniu funta brytyjskiego.
w 1959 roku Narodowe Biuro standardów Stanów Zjednoczonych na nowo zdefiniowało Funt (avoirdupois) jako dokładnie równy 0,453 592 37 kg, który został wyznaczony jako Funt Międzynarodowy., Według publikacji NIST z 1959 roku, Funt amerykański 1894 r. różnił się od funta Międzynarodowego o około jedną część na 10 milionów. Różnica jest tak niewielka, że można ją zignorować dla prawie wszystkich praktycznych celów.
bizantyńska litraEdit
Bizantyńczycy używali serii miar znanych jako funty (łac. libra, gr. λίτρα, litra). Najbardziej rozpowszechniona była logarikē litra (λογαρική λίτρα, „Funt rachunku”), ustanowiona przez Konstantyna Wielkiego w 309/310 roku., Stanowił on podstawę Bizantyjskiego systemu monetarnego, z jedną litrą złota odpowiadającą 72 solidom. 100 litrai znane było jako kentēnarion (κεντηνάριον, „setna waga”). Jego waga stopniowo zmniejszała się z pierwotnych 324 gramów do 319. Ze względu na jego związek ze złotem, był również znany jako chrysaphikē litra (χρυσαφική λίτρα, „złoty funt”) lub thalassia litra (θαλάσσια λίτρα, „Funt morski”), ale mógł być również używany jako miara lądu, równa czterdziestce thalassios modios.,
soualia litra była specjalnie używana do ważenia oliwy z oliwek lub drewna i odpowiadała 4/5 logarikē, tj. 256 g. niektóre odległe regiony, zwłaszcza w późniejszych czasach, przyjęły różne lokalne środki, oparte na środkach włoskich, Arabskich lub tureckich. Najważniejszym z nich był argyrikē litra (αργυρική λίτρα) o wadze 333 g, znaleziony w Trebizondzie i na Cyprze, prawdopodobnie pochodzenia arabskiego.
francuski livreEdit
od średniowiecza we Francji stosowano różne funty (livre). Od XIX wieku liwr określał Funt metryczny, 500g.,
liwr esterlin wynosił około 367,1 grama (5665 gr) i był używany od końca IX wieku do połowy XIV wieku.
livre poids de marc lub livre de Paris był odpowiednikiem około 489,5 gramów (7554 gr) i był używany od 1350 roku do końca 18 wieku. Został on wprowadzony przez rząd Jana II.
livre métrique został ustalony na poziomie kilograma dekretem z 13 Brumaire ' A IX w latach 1800-1812. Była to forma oficjalnego funta metrycznego.
livre usuelle (Jednostka zwyczajowa) została określona jako 500 gramów dekretem z 28 marca 1812., Została zniesiona jako jednostka masy z dniem 1 stycznia 1840 r. dekretem z 4 lipca 1837 r., ale nadal jest używana nieformalnie.
niemiecki i austriacki PfundEdit
pierwotnie wywodzący się z rzymskiej wagi, definicja ta zmieniała się w całych Niemczech w średniowieczu i dalej. Miary i wagi monarchii habsburskiej zostały zreformowane w 1761 roku przez cesarzową Marię Teresę austriacką. Niezwykle ciężki habsburski (cywilny) Funt o wadze 16 uncji został później określony jako 560,012 gramów. Reformy bawarskie w latach 1809 i 1811 przyjęły zasadniczo ten sam standard funta., W Prusach reforma z 1816 roku określiła jednolity Funt cywilny pod względem stopy pruskiej i wody destylowanej, w wyniku czego Funt Pruski wynosił 467,711 gramów.
w latach 1803-1815 wszystkie niemieckie regiony na zachód od Renu były francuskie, zorganizowane w departamentach: Roer, Sarre, Rhin-et-Moselle i Mont-Tonnerre. W wyniku Kongresu Wiedeńskiego stały się one częścią różnych państw niemieckich. Jednak wiele z tych regionów zachowało system metryczny i przyjęło Funt metryczny dokładnie 500 gramów., W 1854 roku Funt 500 gramów stał się również oficjalnym standardem masy Niemieckiej Unii Celnej, ale lokalne funty przez pewien czas współistniały z funtem Zollverein w niektórych państwach niemieckich. Obecnie termin Pfund jest czasami nadal w użyciu i powszechnie odnosi się do funta 500 gramów.
Funt rosyjski
Funt rosyjski (Фунт, funt) – przestarzała Rosyjska jednostka miary masy. Wynosi 409,51718 gramów., W 1899 r. funt był podstawową jednostką wagi i z niej powstały wszystkie inne jednostki wagi; w szczególności Funt wynosił 1/96 funta, a funt 40 funtów.
SkålpundEdit
Skålpund był skandynawską miarą, która różniła się wagą między regionami. Od XVII wieku w Szwecji wynosił 425,076 gramów, ale został porzucony w 1889 roku, gdy Szwecja przeszła na system metryczny.
w Norwegii tej samej nazwy używano dla wagi 498,1 grama. W Danii wynosiła 471 gramów.,
w XIX wieku Dania podążała za Niemcami i redefiniowała funta jako 500 gramów.
waga portugalska i arrátelEdit
jednostką portugalską odpowiadającą funtom różnych narodów jest arratel, odpowiednik 16 uncji Colonha, odmiana standardu kolońskiego. Arratel ten został wprowadzony w 1499 roku przez Manuela I, króla Portugalii. Na podstawie oceny pali z brązu rozmieszczonych przez Manuela i w różnych miastach, arrátel Manuela i został oszacowany na 457,8 g. na początku XIX wieku arratel oceniano na 459 g.,
w XV wieku arratel wynosił 14 uncji Colonha lub 400,6 g. Waga portugalska była taka sama jak 2 arrátels. Były też arratele 12,5 i 13 uncji i librasy 15 i 16 uncji. Stosowano również standard Troyes lub Tria.
Funt Jersey
Funt Jersey jest przestarzałą jednostką masy używaną na wyspie Jersey od XIV wieku do XIX wieku. Było to równowartość około 7561 ziaren (490 gramów). Nazwa pochodzi od francuskiego livre poids de marc.,
Funt trone
Funt trone jest jedną z wielu przestarzałych szkockich jednostek miary. Wynosiła ona od 21 do 28 uncji (około 600-800 gramów).
Funt Metrycznyedytuj
w wielu krajach, po wprowadzeniu systemu metrycznego, funt (lub jego tłumaczenie) stał się nieformalnym terminem dla 500 gramów. W języku niemieckim określenie to Pfund, we francuskim livre, w holenderskim pond, w hiszpańskim i portugalskim libra, we włoskim libbra oraz w duńskim i szwedzkim pund.,
choć nie z tego samego pochodzenia językowego, Chiński jīn (斤, znany również jako „catty”) ma współczesną definicję dokładnie 500 gramów, podzieloną na 10 liǎng (两). Tradycyjnie Około 605 gramów, jin jest w użyciu od ponad dwóch tysięcy lat, służąc temu samemu celowi, co „Funt” do powszechnie używanej miary wagi.
Przykłady starszych funtów to jeden z około 459 do 460 gramów w Hiszpanii, Portugalii i Ameryce Łacińskiej; jeden z 498,1 gramów w Norwegii; i kilka różnych w tym, co jest obecnie w Niemczech.,
chociaż w tych krajach nadal używa się funta jako Nieformalnego terminu w różnym stopniu, wagi i urządzenia pomiarowe są denominowane tylko w gramach i kilogramach. Funt produktu musi być określony przez Ważenie produktu w gramach, ponieważ użycie funta nie jest sankcjonowane w handlu wewnątrz Unii Europejskiej.