Fort Henry, źle położony na niskim brzegu rzeki Tennessee, stanowił najsłabszy punkt w linii obronnej konfederackiego generała Alberta Sidneya Johnstona na Teatrze zachodnim na początku 1862 roku. 6 lutego gen. bryg. Ulysses S. Grant i oficer flagowy Andrew H. Foote zaatakowali fort z połączonymi siłami piechoty i timberclads i ironclads (okrętów wojennych). Piechota Granta miała wejść na tyły Fortu, podczas gdy okręty Foota bombardowały fort od strony rzeki. Dowódca Fortu-gen. bryg., Lloyd tighman wiedział, że walka jest beznadziejna i ewakuował większość swoich 3200 ludzi do Fortu Donelson, około 10 mil na wschód. Konfederaccy kanonierki podjęli walkę z flotyllą kanonierek na rzece, ale po dwóch godzinach zostali zmuszeni do kapitulacji. Piechota, spowolniona błotnistymi drogami, przybyła po kapitulacji. Pomimo ograniczonego zasięgu bitwy i kolejnych klęsk, upadek Fort Henry otworzył górną Tennesse Unii i ustawił scenę do upadku Fortu Donelson mniej więcej tydzień później., Połączone zwycięstwa w fortach Henry ' ego i Donelsona sprawiły, że Grant znalazł się w centrum uwagi kraju. Fort Henry był również jednym z pierwszych większych zwycięstw Unii w wojnie i miał znaczący wpływ na morale Unii w ponurych miesiącach po szturmie na Bull Run i klęsce pod Wilson ' s Creek.