Dynastia Yuan

Mapa Yuandada

dynastia Yuan (Pinyin: Yuáncháo; mongolski: Dai Ön Yeke Mongghul Ulus), trwająca oficjalnie od w latach 1279-1368 następowała dynastia Song i poprzedzała dynastię Ming w historiografii Chin.

dynastia została założona przez etnicznych Mongołów i miała nominalną kontrolę nad całym Imperium mongolskim (rozciągającym się od Europy Wschodniej do Żyznego Półksiężyca po Rosję), jednak mongolscy władcy w Azji interesowali się tylko Chinami., Późniejsi następcy nie próbowali nawet pretendować do tytułu chakhan i uważali się za cesarza Chin, ponieważ dynastia Yuan rozrosła się z Imperium Mongolskiego pod Kubilaj-Chanem, stając się zasadniczo chińską instytucją pod jego następcami.

okres Yuan był jednym z wysokich osiągnięć kulturowych, w tym rozwoju chińskiej powieści i sztuk ze zwiększonym wykorzystaniem pisanego języka. Ze względu na jednolite rządy Azji Środkowej, handel między Wschodem i Zachodem również kwitł., Podróżując z Europy, Marco Polo był pod wrażeniem Canal Grande, autostrad i spichlerzy publicznych. Opisywał rządy Kubilaj-chana jako życzliwe, odciążając ludność od podatków w trudnych czasach, budując szpitale i sierocińce. rozprowadzanie żywności wśród biednych. Propagował także naukę i religię., Niestety, wymiana ze światem poza Chinami, która miała miejsce w ciągu 700 lat dynastii Yuan, nie trwała dalej i kiedy wielkie mocarstwa zaczęły interweniować w Chinach, późniejsi władcy tego kraju byli niedoświadczeni w kontaktach z Europejczykami, kosztem Chin.,

imperium mongolskie

założenie Imperium

wydanie z drewna dynastii Yuan w sztuce zaju zatytułowanej zhuye Zhou

Mongołowie atakowali i podbijali sąsiednie Imperia w szeregu etapów, począwszy od północnego zachodu z Królestwem Xia, przechodząc do dynastii Jin i Liao. Po raz pierwszy zjednoczyłoby to Chiny.,

Mongołowie żyli w oddzielnych plemionach. Ich gospodarka opierała się na pasterstwie bydła i łowiectwie, a także byli znanymi jeźdźcami. Dochodziło do częstych konfliktów z sąsiadami, Tatarami. Temüjin, później bardziej znany jako Czyngis-Chan, był oficjalnie pierwszym z linii cesarzy dynastii Yuan. Był synem Yesügei, wodza plemiennego Kiyadu-plemienia w rozdrobnionej Mongolii pod nominalną kontrolą dynastii Jin (1115-1234).

jego ojciec został zabity we wczesnym okresie życia przez rywalizujące z nim plemię Tatarów, pozostawiając go spadkobiercą., Doprowadziło to do rozgoryczenia ze strony Sengguma, byłego dziedzica Wanga, który planował zamordować Temüjina. Temüjin dowiedział się jednak o zamiarach Sengguma i wybuchła wielka wojna domowa między Mongołami. Ostatecznie Temüjin pokonał Sengguma i zdobył tytuł Wang Khana. Temüjin stworzył spisany kodeks praw dla Mongołów zwany Yassa i domagał się jego ścisłego przestrzegania. Przeprowadził reformy w religii, prawie i Polityce po zjednoczeniu ludzi i zajął się organizowaniem zasobów wojskowych.,

Temüjin kontynuował ataki na inne sąsiednie plemiona, co dodatkowo zwiększyło jego moc. W 1206 roku Temüjin z powodzeniem zjednoczył niegdyś rozdrobnione plemiona obecnej Mongolii. W Churułtaj (Rada mongolskich wodzów) został nazwany Czyngis-Chanem („uniwersalnym władcą”).

narodziny Mongolii oznaczały początek tego, co stało się największym nieprzerwanym imperium w historii, rządzącym dużymi częściami Azji, Bliskiego Wschodu i części Europy, rozciągając się od tego, co znamy jako Korea, przez zachodnią Rosję na północy i Birmę po Irak na południu., Podczas gdy jego imperium rozciągało się we wszystkich kierunkach, głównym interesem Czyngis-chana były zawsze Chiny, szczególnie Zachodnia Xia, dynastia Jin i Południowa Dynastia Song.

podbój północy

w czasach Khuriltai Czyngis był zaangażowany w spór z zachodnim Xia—który ostatecznie stał się pierwszą z jego wojen podbojowych. Pomimo problemów z zajęciem dobrze bronionych miast Zachodnich Xia, znacznie ograniczył panowanie zachodnich Xia do roku 1209, kiedy zawarto pokój z zachodnimi Xia. Został uznany przez cesarza za władcę., Jest to pierwszy z rzędu sukces w pokonaniu wszystkich królestw i dynastii w Chinach, który nie został ukończony aż do rządów Kubilaj-chana.

głównym celem Czyngis był podbój dynastii Jin, pozwalający Mongołom pomścić wcześniejsze klęski, zdobyć bogactwa północnych Chin i przede wszystkim ustanowić Mongołów jako główną potęgę wśród chińskiego porządku światowego. Wypowiedział wojnę w 1211 r.i początkowo schemat działań przeciwko dynastii Jin był taki sam, jak w przypadku Zachodniego Xia., Mongołowie zwyciężyli w polu, ale byli sfrustrowani w swoich wysiłkach zdobycia dużych miast. W typowo logiczny i zdecydowany sposób Czyngis i jego wysoko rozwinięty personel badali problemy szturmu fortyfikacji. Z pomocą chińskich inżynierów stopniowo rozwijali techniki usuwania fortyfikacji. Islamscy inżynierowie dołączyli później i szczególnie przyczynili się do przeciwwagi trebuszetów, „Muslim phao”, który miał maksymalny zasięg 300 metrów w porównaniu do 150 metrów starożytnego chińskiego poprzednika., Odegrał znaczącą rolę w zdobyciu Chińskich twierdz i był również używany przeciwko jednostkom piechoty na polu bitwy. To ostatecznie uczyniło wojska pod Mongołami jednymi z najbardziej utytułowanych i najbardziej udanych oblężników w historii wojny.

w wyniku wielu przytłaczających zwycięstw w terenie i kilku sukcesów w zdobyciu umocnień w głębi Chin, Czyngis podbił i skonsolidował terytorium Jin aż do Wielkiego Muru w 1213 roku., Następnie ruszył z trzema armiami w głąb terytorium Jin, pomiędzy Wielkim Murem a Huang He. Z pomocą Chenyu Liu, jednego z głównych oficerów, który zdradził Jina, Gengkis-chan pokonał siły Jin, spustoszył północne Chiny, zdobył wiele miast, a w 1215 obległ, zdobył i złupił stolicę Jin – Yanjing (później znaną jako Pekin). Cesarz Jin, Xuan Zong, jednak nie poddał się, ale przeniósł swoją stolicę Do Kaifeng. Tam jego następcy zostali ostatecznie pokonani, ale dopiero w 1234 roku.,

wasal cesarz Zachodni Xia odmówił udziału w wojnie przeciwko ludom Chwaryzmu, a Czyngis przysiągł karę. Podczas pobytu w Azji Środkowej Xia i Jin zawarły sojusz przeciwko Mongołom. Po odpoczynku i reorganizacji armii Czyngis przygotowywał się do wojny z największymi wrogami. W tym czasie postępujące lata skłoniły Czyngisa do przygotowania się na przyszłość i zapewnienia uporządkowanej sukcesji wśród swoich potomków., Wybrał swojego trzeciego syna Ogedei na swojego następcę i ustalił metodę wyboru kolejnych chanów, określając, że powinni oni pochodzić od jego bezpośrednich potomków. W międzyczasie badał raporty wywiadowcze z zachodnich Xia i Jin i przygotowywał siły 180 000 żołnierzy do nowej kampanii.,

dynastia yuanów

Kubilaj chan i Ariq boke

Kubilaj chan, wnuk Czyngis-chana i założyciel dynastii Yuan

w 1259 r.zmarł wielki chan möngke, podczas gdy Kubilaj-chan, jego brat, prowadził kampanię przeciwko dynastii Song, a Ariq Boke, jego drugi brat dowodził mongolskimi ojczyznami. Po śmierci Möngke ' a, Ariq Boke postanowił spróbować uczynić siebie Chanem. Na wieść o tym Kubilaj przerwał swoją chińską wyprawę i w kwietniu 1260 r. został wybrany na Chana., Mimo to Ariq Boke miał swoich zwolenników i został wybrany na rywala Chana Kubilaja w Karakorum. Bracia wzięli udział w serii bitew, zakończonych zdobyciem Ariqa Boke ' a w 1264 roku. Kubilaj więził go do śmierci dwa lata później.

chanowie Złotej Ordy i Chanatu Czagatajskiego nie uznali Kubilaj-chana za wielkiego chana. Hulego, inny brat Kubilaj-chana, rządził swoim Ił-Chanatem i złożył hołd wielkiemu chanowi, ale faktycznie ustanowił odrębny Chanat. Czterech głównych następców chanatów nigdy więcej nie znalazło się pod jednym panowaniem.,

rządy Kubilaj-chana

po wygraniu wojny z Ariq—Boke, Kubilaj-chan rozpoczął swoje panowanie nad Chanatem z wielkimi aspiracjami i pewnością siebie-w 1264 roku postanowił całkowicie odbudować miasto Khanbaliq (dàdu, dzisiejszy Pekin) jako swoją nową stolicę. W 1271 r., osiem lat przed podbojem południa, rozpoczął swoją wyprawę przeciwko Południowej Dynastii Song, ustanawiając pierwszą dynastię nie-Han, która rządziła całym Środkowym Królestwem: dynastię Yuan.

w 1272 roku Chanbaliq oficjalnie stał się stolicą dynastii Yuan., W 1279 roku kanton został zdobyty przez armię Yuan, co oznacza koniec Południowej Song i początek Chin pod panowaniem Yuan. W czasie panowania Kubilaj-chana był naciskany przez wielu swoich doradców, aby dalej rozszerzać terytorium Yuanu poprzez tradycyjny Synocentryczny system trybutu. Zostały one jednak odrzucone, a wyprawy do Japonii, Mjanmy, Wietnamu i jawy później się nie powiodły.

ze względu na to, że Mongołowie zebrali ogólne negatywne nastawienie do nowej stolicy Mongołów w Chinach, wczesne rządy Kubilaja można zauważyć Ze względu na bandycki charakter., Spodziewając się utraty kraju, Mongołowie próbowali usunąć jak najwięcej pieniędzy i zasobów, jak to było możliwe. Podbój mongolski nigdy nie wpłynął na handel Chin z innymi krajami. W rzeczywistości dynastia Yuan silnie wspierała sieć handlu Jedwabnym Szlakiem, pozwalając na transfer Chińskich technologii na zachód. Chociaż za życia Kubilaja przeprowadzono wiele reform i pomimo znacznego ocieplenia się społeczeństwa, Yuan był stosunkowo krótkotrwałą dynastią.,

Kubilaj zaczął służyć jako prawdziwy cesarz, reformując znaczną część Chin i ich instytucje—proces, który potrwa dziesięciolecia. Izolował rządy Mongolskie centralizując rząd Chin-czyniąc siebie (w przeciwieństwie do swoich poprzedników) monarchą absolutystycznym. Zreformował wiele innych instytucji rządowych i gospodarczych, zwłaszcza dotyczących podatków.

chociaż Mongołowie starali się rządzić Chinami za pośrednictwem tradycyjnych instytucji, używając chińskich biurokratów Han, początkowo nie byli w stanie sprostać temu zadaniu. Hansowie byli dyskryminowani politycznie., Niemal wszystkie ważne stanowiska Centralne zostały zmonopolizowane przez Mongołów, którzy woleli zatrudniać nie-Hanów z innych części domeny mongolskiej na tych stanowiskach, na których nie można było znaleźć Mongołów. Hans byli częściej zatrudniani w nie-Chińskich regionach Cesarstwa. W istocie społeczeństwo zostało podzielone na cztery klasy w kolejności przywilejów: Mongołowie, „kolorowi” (Azjaci środkowi, głównie Ujgurowie i Tybetańczycy), Han (Chińczycy Han w północnych Chinach, Mandżurowie i Dżurdżeni) i Południowcy (Chińczycy Han w Południowej Song i innych grupach etnicznych).,

za życia Kubilaj zbudował nową stolicę Yuan, Khanbaliq, budując wyszukane Zakazane Miasto. Poprawił również Rolnictwo Chin, rozbudowując kanał wielki, autostrady i spichlerze publiczne. Marco Polo opisał swoje rządy jako życzliwe, odciążając ludność od podatków w trudnych czasach, budując szpitale i sierocińce oraz rozprowadzając żywność wśród biednych. Propagował także naukę i religię.

podobnie jak inni cesarze spoza dynastii Han, Kubilaj uważał się za prawowitego cesarza Chin., Podczas gdy miał nominalne rządy nad resztą Imperium Mongolskiego, jego zainteresowanie było wyraźnie w Państwie Środka. Po śmierci Kubilaja w 1294 roku imperium mongolskie rozpadło się na szereg niezależnych chanatów.

wczesne panowanie

Sukcesja była problemem, który charakteryzował dynastię Yuan, powodując później wiele sporów i walk wewnętrznych. Można to zaobserwować już pod koniec panowania Kubilaja. Jego pierwotnym wyborem był jego syn, Zhenjin-ale zmarł przed Kubilaj w 1285 roku., W ten sposób syn Zhenjina rządził jako cesarz Chengzong Chin Yuan przez około dziesięć lat po śmierci Kubilaja (1294-1307). Chengzong postanowił utrzymać i kontynuować wiele projektów i wiele prac rozpoczętych przez jego dziadka. Jednak korupcja w dynastii Yuan rozpoczęła się w okresie panowania Chengzonga.

Po śmierci Chengzonga cesarz Wuzong Chin wstąpił na tron cesarski. W przeciwieństwie do swojego poprzednika nie kontynuował twórczości Kubilaja, ale w dużej mierze ją odrzucił., W czasie jego krótkiego panowania (1307-1311) Chiny popadły w kłopoty finansowe, częściowo z powodu złych decyzji podejmowanych przez Wuzonga. Do czasu jego śmierci, Chiny były poważnie zadłużone, a ludność była niezadowolona z dynastii Yuan.

czwarty cesarz Yuan, cesarz Renzong z Chin Yuan, był postrzegany jako ostatni Kompetentny cesarz. Wyróżniał się wśród mongolskich władców Chin jako przybrany główny nurt kultury Chin, ku niezadowoleniu niektórych mongolskich elit. Był pod opieką Li Menga, konfucjańskiego uczonego., Przeprowadził wiele reform, m.in. likwidację departamentu spraw państwowych (w wyniku czego stracono pięciu najwyższych rangą urzędników). Począwszy od 1313 roku wprowadzono egzaminy dla przyszłych urzędników, sprawdzając ich wiedzę na temat znaczących dzieł historycznych. Skodyfikował również większość Prawa.

wpływ

bogata różnorodność kulturowa rozwinęła się w okresie dynastii Yuan. Głównymi osiągnięciami kulturalnymi były dramat, powieść i zwiększone wykorzystanie pisanego języka ojczystego. Ze względu na jednolite rządy Azji Środkowej, handel między Wschodem i Zachodem kwitł., Rozległe kontakty Mongołów w Azji Zachodniej i Europie przyniosły sporą wymianę kulturalną. Zachodnie Instrumenty Muzyczne zostały wprowadzone, aby wzbogacić chińską sztukę widowiskową.

z tego okresu pochodzi nawrócenie na Islam przez muzułmanów Azji Środkowej coraz większej liczby Chińczyków na północnym zachodzie i południowym zachodzie. Nestorianizm i katolicyzm również cieszyły się okresem tolerancji. Buddyzm Tybetański kwitł, chociaż rodzimy Taoizm przetrwał prześladowania Mongolskie., Konfucjańskie praktyki rządowe i egzaminy oparte na chińskich klasykach, które popadły w nieużywanie w północnych Chinach w okresie braku jedności, zostały przywrócone przez Mongołów w nadziei utrzymania porządku nad społeczeństwem Han.

realizowano postępy w dziedzinie literatury podróżniczej, kartografii i geografii oraz edukacji naukowej., Niektóre chińskie innowacje i produkty, takie jak oczyszczona saletra, techniki drukowania, Porcelana, karty do gry i literatura medyczna, były eksportowane do Europy i Azji Zachodniej, podczas gdy produkcja cienkiego szkła i cloisonne stała się popularna w Chinach.

pierwsze odnotowane Podróże Europejczyków do Chin pochodzą z tego okresu. Najsłynniejszym podróżnikiem tego okresu był Wenecki Marco Polo, którego relacja z podróży do „Cambaluc”, stolicy Wielkiego Chana (obecnie Pekin), i życia tam zdumiały mieszkańców Europy., Opis jego podróży, Il milione (lub milion, znany w języku angielskim jako Podróże Marco Polo), pojawił się około roku 1299. Dzieła Jana Z Plano Carpiniego i Williama z Rubrucka również dostarczyły wczesnych opisów Mongołów na Zachodzie.

Mongołowie podjęli szeroko zakrojone prace publiczne. Przebudowano i ulepszono komunikację drogową i wodną. Aby zapobiec ewentualnym głodom, zamówiono spichlerze budowane w całym Imperium. Miasto Pekin zostało odbudowane z nowych terenów pałacowych, które obejmowały sztuczne jeziora, wzgórza, góry i parki., W okresie Juana Pekin stał się końcem Wielkiego Kanału, który został całkowicie odnowiony. Te ulepszenia zorientowane na handel zachęcały do handlu lądowego, a także morskiego w całej Azji i ułatwiały bezpośrednie kontakty Chin z Europą. Chińscy podróżnicy na zachód byli w stanie zapewnić pomoc w takich dziedzinach, jak inżynieria hydrauliczna. Kontakty z Zachodem przyniosły również wprowadzenie do Chin dużej uprawy żywności, sorgo, wraz z innymi zagranicznymi produktami spożywczymi i metodami ich przyrządzania.,

upadek Yuan

niepokoje społeczne

ostatnie z dynastii Yuan były naznaczone sukcesjami walk, głodu i goryczy ze strony ludności. Dynastia była, co istotne, jedną z najkrócej żyjących dynastii w historii Chin, obejmującą okres zaledwie jednego stulecia (1271-1368). Z czasem następcy Kubilaja ulegli sinizacji i utracili wszelkie wpływy na innych mongolskich ziemiach w całej Azji, podczas gdy Mongołowie poza Królestwem środka postrzegali ich jako zbyt Chińskich. Stopniowo tracili także wpływy w Chinach., Rządy późniejszych cesarzy Yuan były krótkie i naznaczone intrygami i rywalizacjami. Niezainteresowani administracją, byli oddzieleni zarówno od wojska, jak i od ludności. Chiny były rozdarte rozterkami i niepokojami; bandyci opanowali kraj bez ingerencji słabnących armii Yuan.

cesarz Yingzong panował zaledwie dwa lata (1321-1323); jego panowanie zakończyło się przewrotem z rąk pięciu Książąt. Osadzili oni Taidingdiego na tronie i po nieudanej próbie uspokojenia Książąt również poddał się królobójstwu., Ostatni z dziewięciu następców Khubilai został wygnany z Dadu w 1368 roku przez Zhu Yuanzhanga, założyciela dynastii Míng (1368-1644).

północny Yuan

Mongołowie wycofali się do Mongolii, gdzie pozostała dynastia Yuan. Obecnie przez współczesnych historyków nazywany jest Północnym Yuanem. Według chińskiej ortodoksji politycznej mogło istnieć tylko jedno prawowite Imperium, więc Ming i Yuan zaprzeczali prawowitości drugiego. Jednak historycy uważają dynastię Míng za legalną dynastię.,

w 1380 r.armia chińska najechała Mongolię, a w 1388 r. odniosła decydujące zwycięstwo. Około 70 000 Mongołów zostało wziętych do niewoli, a Karakorum (Stolica Mongołów) zostało unicestwione. Osiem lat po inwazji TRON mongolski przejął Yesüder, potomek Arigh Bugha. Po przejściu Mongołów przez burzliwy okres przywrócił TRON potomkom Kubilaj-chana. Podczas gdy istniały konflikty z Chinami, Mongołowie w zasadzie podlegali systemowi trybutu dynastii Ming.

w XVII wieku Mongołowie zostali znacznie zaatakowani przez Mandżurów., W 1634 Ligdan Chan, ostatni wielki Chan Mongołów, zmarł w drodze do Tybetu. Jego syn, Ejei Khan, poddał się Mandżurowi i przekazał wielką pieczęć cesarza Yuan jego władcy, Hong Taiji. W rezultacie Hong Taiji ustanowił dynastię Qing jako następcę dynastii Yuan w 1636 (jednak niektóre źródła, takie jak Encyclopaedia Britannica podają rok 1637).,

poprzedzone przez:
Dynastia Song
dynastia Yuan
1279-1368
dynastia Ming
  • Endicott, Elizabeth. Panowanie Mongolskie w Chinach-Administracja lokalna w dynastii Yuan. Cambridge, MA: Council on East Asian Studies, Harvard University: Harvard-Yenching Institute: Distributed by Harvard University Press, 1989., ISBN 978-0674585256
  • Technika Islamska: Ilustrowana Historia. ISBN 978-0521422390
  • Rossabi, M. Khubilai Khan: jego życie i czasy. Berkeley, CA: University of California Press, 1988. ISBN 978-0520067400
  • Historia podbojów mongolskich. Barnes & ISBN 978-0389044512
  • Time Life Books: the Mongol Conquests: Time Frame AD 1200-1300. Alexandria, VA: Time Life Books, 1989., ISBN 978-0809464388
  • Xiao, Quiqing i Lian Song. Powstanie militarne dynastii Yuan. Cambridge, MA: Counsel on East Asian Studies, Harvard University, 1978. ISBN 978-0674574618

wszystkie linki pobrano 15 października 2020.

  • Yuan w bibliotece i Muzeum Forda
  • dynastia Yuan w TravelChinaGuide.com

kredyty

autorzy i redaktorzy encyklopedii Nowego Świata przepisali i uzupełnili artykuł Wikipedii zgodnie ze standardami nowej encyklopedii świata. Ten artykuł jest zgodny z warunkami Creative Commons CC-by-sa 3.,0 licencja (CC-by-sa), która może być używana i rozpowszechniana z odpowiednim przypisaniem. Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.,Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:

  • Historia dynastii Yuan

historia tego artykułu, ponieważ został on zaimportowany do nowej encyklopedii świata:

  • Historia „dynastii Yuan”

Uwaga: niektóre ograniczenia mogą mieć zastosowanie do korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *