zima to bardzo piękna pora roku. Z mroźnymi porankami, jasnymi, rześkimi dniami i sypkim śniegiem łatwo zobaczyć, jak zainspirował poetów w całej historii. Oto wybór klasycznych i współczesnych wierszy zimowych od uwielbianego przez Roberta Frosta wiersza „stoping by Woods on a Snowy Evening” do „in the Bleak Midwinter”, wiersza Christiny Rossetti, na którym oparta jest kolęda.,

Zima-czas

Robert Louis Stevenson

późno leży zimowy słońce a-łóżko,

mroźny, ognisty senny-head;

mruga tylko godzinę lub dwie; i wtedy,

krwistoczerwony pomarańczowy, ustawia się ponownie.

zanim Gwiazdy opuszczą niebo,

rano w ciemności wstaję;

i drżę w nagości,

przy zimnej świecy, kąpię się i ubieram.

przy wesołym ogniu siedzę

aby trochę ogrzać zamarznięte kości;

lub z reniferem-saniami, zwiedzaj

zimniejsze kraje wokół drzwi.,

Kiedy wyjść, moja pielęgniarka zawija

mnie w kołdrę i czapkę;

zimny wiatr pali mi twarz i wieje

jego mroźny pieprz w nosie.

czarne są moimi krokami na srebrze;

Grube dmuchają mi mroźny oddech;

a drzewo i dom, a wzgórze i Jezioro,

są oszronione jak tort weselny.,

pojawia się w wierszu na każdy zimowy dzień, pod redakcją Allie Esiri

Spellbound

Emily Brontë

Noc ciemnieje wokół mnie,

dziki wiatr zimnie wieje;

ale zaklęcie tyrana mnie związało

i nie mogę, nie mogę iść.

gigantyczne drzewa zginają się

ich nagie konary obciążone śniegiem.

a burza szybko schodzi,

A jednak nie mogę iść.

chmury ponad chmurami nade mną,

Pustkowie ponad pustkami poniżej;

ale nic strasznego mnie nie poruszy;

Nie będę, Nie mogę iść.,

pojawia się w wierszu na każdy zimowy dzień, pod redakcją Allie Esiri

zatrzymując się przy lesie w śnieżny wieczór

Robert mróz

Czyje to lasy, chyba wiem.
jego dom jest jednak we wsi;
nie zobaczy mnie zatrzymującego się tutaj
aby patrzeć, jak jego lasy wypełniają się śniegiem.

Mój mały konik musi myśleć, że to dziwne
zatrzymać się bez gospodarstwa w pobliżu
między lasem a zamarzniętym jeziorem
najciemniejszy wieczór w roku.

podsuwa dzwonki uprzęży
, by zapytać, czy jest jakaś pomyłka.,
jedyny inny dźwięk to zamiatanie
łatwego wiatru i puszystego płatka.

las jest piękny, ciemny i głęboki,
ale mam obietnice do dotrzymania,
i kilometry przed snem,
i kilometry przed snem.

Snow

Gillian Clarke

the dreamed Christmas,
flakes shaken out of silences so far
and starry We can ' t sleep for listening
for papery rustles out there in the night
and wake to find our ceiling glimmering,
the day a psaltery of light.,

więc jesteśmy na polach śniegu
zanim to wszystko widziane z solą Lizać
Atlantyckiego powietrza, potem do domu o zmierzchu, oślepiony śniegiem
z następujących łańcuchów Lis, Kruk i zając,
do ognia, pieczenie ptaka, dzwonienie telefonu,
i głosy zastanawiające się, gdzie jesteśmy.

a day foretold by images
Of Glass pond, chłop and snowy roof
over the holy child iconed in gold.
lub kobiety szalone na gęsiej górze
błagające żołnierzy na ruchomej granicy
w śniegach telewizji

podczas gdy w tajemniczej ciemności pada świeży śnieg
wypełniając nasze ślady gwiazdami.,

pojawia się w wybranych wierszach Gillian Clarke.

A Winter Bluejay

Sara Teasdale

chrupiący jasny śnieg szeptał,
chrupał pod naszymi stopami;
za nami, gdy szliśmy po parku,
nasze cienie tańczyły,
fantastyczne kształty w żywym błękicie.
po drugiej stronie jeziora łyżwiarze
latali tam i z powrotem,
z ostrymi zakrętami tkając
kruchą, niewidzialną sieć.
w ekstazie Ziemia
Piła srebrne słońce;
w ekstazie łyżwiarze
pili wino prędkości;
w ekstazie zaśmialiśmy się
pijąc wino miłości.,
Czy muzyka naszej radości
Nie zabrzmiała najwyższą nutą?
ale nie,
bo nagle, z uniesionymi oczami powiedziałeś,
” Oh look!”
tam, na czarnym konarze śnieżnego klonu,
nieustraszony i gejowski jak nasza miłość,
a bluejay cocked his crest!
och kto potrafi określić zakres radości
Czy wyznaczyć granice piękna?

pojawia się w wierszu na każdy zimowy dzień, pod redakcją Allie Esiri

The Bells

Edgar Allen Poe

Hear the sledges with the bells —
Silver bells!
jaki świat radości przepowiada ich melodia!,
Jak mruczą, mrugają, mrugają,
w lodowatym powietrzu nocy!
podczas gdy gwiazdy, które przesiąkają
wszystkie niebiosa, zdają się migać
z krystaliczną rozkoszą;
trzymając czas, czas, czas,
w rodzaju runicznego rymu,
do tintinnabulacji, która tak muzycznie studni
z dzwonów, dzwonów, dzwonów,
dzwonów, dzwonów, dzwonów —
z dzwonienia i dzwoneczkowania dzwonów.
Przeczytaj cały wiersz w wierszu na każdy dzień roku, pod redakcją Allie Esiri.,

dmuchaj dmuchaj zimowy wiatr

William Shakespeare

dmuchaj, dmuchaj, zimowy wiatr,
nie jesteś tak niemiły
Jak niewdzięczność człowieka;
ząb twój nie jest tak gorliwy,
ponieważ nie jesteś widziany,
chociaż twój oddech jest niegrzeczny.
Heigh-ho! sing, heigh-ho! do zielonego ostrokrzewu:
Większość przyjaźni to udawanie, najbardziej kochająca zwykła głupota:
wtedy, heigh-ho, ostrokrzewu!
To życie jest bardzo radosne.

zamarznij, zamarznij, ty zgorzkniałe niebo,
które nie gryzie tak blisko
Jak zapomnieli:
chociażeś wody wypłynęły,
żądło twoje nie jest tak ostre
jak przyjaciel nie pamiętał.,
Heigh-ho! sing, heigh-ho! do zielonego ostrokrzewu…

pojawia się jak Wam się podoba, Akt II scena VII.

w przesileniu

Shaun O ' Brien

mówimy, że następnym razem odejdziemy,
ale potem dzieje się zima, jak tajemnica

musimy zachować jeszcze nigdy nie zrozumieć
gdy światło dzienne znów zamienia się w kino:

lśniąca ciemność głęboko w epoce lodowcowej zimna,
a druk w potrzebie renowacji

zaczyna się pochłaniać
z opadami śniegu, gdzie już nie pada śnieg.,

a może to chmura wróbli, Tańcząca
W gołym żywopłocie, którą ta wichura światła

chce wykorzenić? Niech więc będą wróble,
wciąż tańczą w płonącym żywopłocie,

ich czułą furię i ich upadek,
bo pada śnieg, bo płonie.

Zimowy poranek

Richard Meier

nieśmiało pokryty szarościami, czerniami, brązami-
Aby nie patrzeć na zimno-
nie spodziewaliśmy się tego dziś rano: słońca
i cieni, jak letni wieczór, jak Lato
dokuczanie., I nie całkiem pod schronem na
Peron północny, starzec, słońce
za nim, tylko jego korona w płomieniach; i zmierzając
w kierunku południowym, kobieta coraz bliżej
krawędź platformy, światło łza
po jej śródstopiu, klatce piersiowej, ramionach, bliżej
i bliżej tej najdroższej rzeczy, kompletności,
cała jej ciemność światła w tym samym czasie.

pojawia się w Misadventure Richarda Meiera.

drozd ciemny

Thomas Hardy

pochyliłem się nad bramą miedzianą
gdy mróz był upiornie szary,
a szał zimy spustoszał
słabnące oko dnia.,
splątane bine-łodygi zdobiły niebo
jak struny połamanych lir,
i cała ludzkość, która nawiedzała blisko
, szukała swoich domowych ognisk.

The Dipper

Kathleen Jamie

była zima, blisko mrozu,
szłam przez las jodeł
kiedy zobaczyłam z wodospadu
samotnego ptaka.

zapalił się na wilgotnej skale,
i, jak woda szła głupio na,
wykręcił z własnego gardła
giętką, niewzruszoną pieśń.

to nie moje dać.,
nie mogę nakłonić tego ptaka do ręki
który zna głębokość rzeki
ale śpiewa o nim na lądzie.

pojawia się w wybranych wierszach Kathleen Jamie.

in the ponury Midwinter

Christina Rossetti

In the ponury midwinter
mroźny wiatr sprawiał jęk,
Ziemia stała twarda jak żelazo,
woda jak kamień;
Śnieg spadł, śnieg na śniegu,
Śnieg na śniegu,
w ponurej midwinter
dawno temu.
Nasz Bóg, niebo nie może go zatrzymać,
ani ziemia nie wytrzyma;
niebo i ziemia uciekną
gdy przyjdzie królować.,
w ponurym środku zimy
w stajni wystarczał
Pan Bóg Wszechmogący,
Jezus Chrystus.

pojawia się w wierszu na każdy zimowy dzień, pod redakcją Allie Esiri

szukasz bardziej sezonowej poezji? Odkryj te piękne jesienne wiersze.