w mitologii rzymskiej Diana była boginią polowania, mitologicznie podobną do greckiej bogini Artemidy. Córka Jowisza i Latony, Diana urodziła się wraz ze swoim bratem bliźniakiem Apollem na wyspie Delos.
bogini czystości i płodności, a także Księżyca, Kult Diany stał się popularny w całym starożytnym Cesarstwie Rzymskim, zarówno wśród szlachty, jak i niższych klas., Była patronką niewolników, którzy mogli znaleźć schronienie w swoich świątyniach, oraz kobiet pragnących począć zdrowe dzieci. Wiecznie młoda i piękna, była znana z szybkiego temperamentu i zaciekle broniła swojego dziewictwa.
często przedstawiana z łukiem i strzałą, w towarzystwie jelenia lub psa, Diana była boginią zarówno dzikich, jak i domowych zwierząt. Jej Świątynia w Efezie była jednym z cudów świata.
w późniejszych wiekach Diana znalazła się w europejskich mitach o kobiecym łowie. W okresie renesansu stała się popularną postacią w sztuce, poezji i dramacie., Ostatnio jej wczesna rola jako silnego żeńskiego bóstwa została zbadana w akademickich dyskusjach na temat historii religii i zainspirowała gałąź religii neopogańskiej. Jest archetypem kompetentnej, wolnej, niezależnej kobiety.
pochodzenie
chociaż Diana mogła kiedyś być lokalnym bóstwem leśnym w starożytnych Włoszech z mitycznym pochodzeniem, odziedziczyła legendarna historia narodzin jej greckiego odpowiednika, Artemidy., Tak więc, kiedy żona Jowisza Juno odkryła, że Latona jest w ciąży i że Jowisz jest ojcem, zakazała Latonie rodzić na kontynencie, każdej wyspie lub każdej ziemi pod słońcem. Latona w końcu odkryła jałową, pływającą wyspę Delos, która nie była ani lądem, ani prawdziwą wyspą, i urodziła tam bliźniaczych bogów Dianę i Apolla.
Latona sprowadziła na świat Dianę, starszą bliźniaczkę, bez walki i bólu, a następnie pracowała przez dziewięć nocy i dziewięć dni dla Apolla. (Inne wersje opowieści mówią o jednym dniu i miejscu narodzin Diany w Ortygii.,) Diana, która urodziła się jako pierwsza, asystowała przy narodzinach Apolla, uznając jej związek z porodem i położnictwem, pomimo jej wiecznego statusu dziewiczej młodości.
bogini wielu aspektów
Diana była myśliwską boginią, związaną z dzikimi zwierzętami i lasami., Później stała się boginią Księżyca, zastępując Lunę; a księżyc był symbolem czystości. Gaje dębowe były dla niej szczególnie święte. Była chwalona w poezji za siłę, atletyczny wdzięk, czystość, wyraziste piękno i umiejętności myśliwskie.
etymologicznie „Diana” oznacza po prostu „boginię”, równolegle do imienia greckiej bogini Dione, chociaż te dwie nie są ze sobą powiązane mitologicznie. Pomimo dziewictwa była boginią płodności, czczoną zwłaszcza przez kobiety poszukujące poczęcia i zdrowego porodu. Była także opiekunką małych dzieci., Diana była traktowana z wielkim szacunkiem przez obywateli niższej klasy i niewolników, a uciekający niewolnicy mogli otrzymać azyl w jej świątyniach. Diana była także boginią zwierząt domowych.
Diana stworzyła Trójcę z dwoma innymi rzymskimi bóstwami, które jednocześnie przejawiały aspekty jej własnego charakteru i atrybutów: Egeria nimfa wodna, która była jej służącą i asystentką położną; i Virbius, Bóg lasu.
w obrazach, płaskorzeźbach i rzeźbach, Diana jest czasami przedstawiana jako w towarzystwie Jelenia, jak w Dianie Wersalskiej, jako patronka polowania., Jeleń jest również związany z mitem Acteona (lub Actaeon), który widział Dianę kąpiącą się nago i wpatrywał się w jej piękno z fascynacją( lub w innej wersji próbował ją zgwałcić), po czym Diana przemieniła go w jelenia i ustawiła własne psy myśliwskie, aby go zabić. W innym micie Diana przypadkowo zabiła Oriona po tym, jak Apollo zaalarmował się możliwym romansem między jego siostrą a olbrzymem, i oszukał Dianę w teście strzelania do celu, w którym odległy cel był w rzeczywistości głową Oriona., Diana, zrozpaczona tym, co zrobiła, stworzyła Oriona w konstelację na niebie z jego psami myśliwskimi, Canis Major i Canis Minor w pobliżu.
Kult Diany
Kult Diany we Włoszech wydaje się mieć początek w mieście Aricia koło Rzymu, gdzie jej kapłan, Rex nemorensis („król gaju”) pozostał nad brzegiem jeziora Nemi. Tam jej prosta, plenerowa świątynia była wspólna dla kilku plemion łacińskich., Legenda głosi, że nowy kapłan może zastąpić swojego poprzednika, zabijając go i że ludzie rzeczywiście walczyli na śmierć i życie dla tego zaszczytu.
w tradycji rzymskiej Diana była czczona na Festiwalu 13 sierpnia, w dniu, w którym król Serwiusz Tulliusz poświęcił swoje sanktuarium na wzgórzu Awentyn w Rzymie w połowie VI wieku p. n. e., Umieszczenie na Awentynie, a tym samym poza świętymi granicami Rzymu, oznaczało, że kult Diany zasadniczo pozostał w tym czasie „obcy”, podobnie jak kult Bachusa (Dionizosa). Pomimo swojej popularności Diana pozostała na tym stanowisku i nigdy nie została oficjalnie przeniesiona do Rzymu, jak miało to miejsce w przypadku niektórych innych bóstw.
niektórzy rzymscy patroni zamówili marmurowe repliki anatolijskiej wersji „Diany z Efezu” jako bogini zwierząt domowych. Jednak Diana była zwykle przedstawiana przez Rzymian w jej greckim przebraniu, bogini łowów.,
Kult Diany jest również wspominany w Biblii. W Dziejach Apostolskich, Efezjańscy metalowcy, którzy czuli się zagrożeni głoszeniem chrześcijaństwa przez św. Pawła, zazdrośnie rozbijali się w obronie Diany, krzycząc: „wielka jest Diana z Efezjan!”(Dz 19,28). Jej Świątynia w Efezie była jednym z Siedmiu Cudów Świata i została ostatecznie zniszczona przez chrześcijański tłum pod wodzą Świętego Jana Chryzostoma na początku V wieku.,
dziedzictwo
Diana (1892 – 93), Augustus Saint-Gaudens, w brązie, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork.
Diana, często pozowana zarówno jako kąpiel, jak i w swoich tradycyjnych strojach, stała się popularnym tematem w sztuce renesansu. Ona i Apollo byli czasami wyobrażani jako rodzaj pogańskiej wersji Adama i Ewy. Od czasów renesansu mityczna Diana była często wyrażana w sztukach wizualnych i dramatycznych, w tym w operze l ' Arbore di Diana., W XVI wieku wizerunek Diany pojawił się w Zamku Fontainebleau na cześć Diane de Poitiers, kochanki dwóch francuskich królów. W Wersalu została włączona do ikonografii olimpijskiej, z którą otoczył się Ludwik XIV, podobny do Apollina „Król słońca”.
Kult Diany może być związany we wczesnej nowożytnej Europie z kultem szkockiej bogini Nicevenn (zwanej Dame Habond, Perchta, Herodiana). Związana była również z mitami o kobiecym polowaniu., Kobiety z sekty znanej jako Benandanti („dobrych wędrowców”), w swoich zmaganiach ze złymi czarownicami w XVI i XVII wieku wierzyły, że opuszczają swoje ciała w nocy i porozumiewają się z Dianą lub podobną Boginią w pokonywaniu czarów.
we Włoszech religia Stregheria przyjęła Dianę jako królową (dobrych) czarownic, które były mądrymi kobietami i uzdrowicielkami. Według mitów Stregherii, Diana była boginią matką, która stworzyła świat z własnej istoty, mając w sobie nasiona całego stworzenia, które dopiero miało nadejść.,
zarówno rumuńskie słowo „wróżka”, zânǎ, jak i Asturyjskie słowo „nimfa wodna”, xana, mogą być związane z imieniem Diany.
w literaturze popularnej pojawiają się także odniesienia do Diany. W sztuce Szekspira Romeo i Julia, z tematem napięcia między czystością a romansem, zawiera wiele odniesień do Diany. Diana jest również postacią w balecie Leo Delibe z 1876 roku. Fabuła dotyczy jednej z nimf Diany, która jest zaprzysiężona na czystości, przedstawiając atak Diany na uczucia Sylvii do pasterza Amyntasa.,
współczesność
Diana pozostaje ważną postacią we współczesnej myśli. Feministyczne pisarki czasami przedstawiają Dianę jako pochodzącą z Bogini Matki czczonej w czasach prehistorycznych, kiedy społeczeństwa były zorganizowane według linii matriarchalnych. Jej imię nosi gałąź neopogaństwa znana jako Diańska Wicca, charakteryzująca się wyłącznym skupieniem na kobiecym aspekcie Boskości.,
w filmie Jeana Cocteau z 1946 roku La Belle et la Bête to moc Diany, która przemieniła i uwięziła bestię. W komiksie lore, postać Wonder Woman jest potomkiem bogów, którego alter ego nazywa Diana Prince. W szerszym znaczeniu Diana jest postrzegana jako archetyp Wolnych, niezależnych postaci kobiecych i wojowniczo-dziewiczych, które stały się wszechobecne we współczesnej literaturze popularnej, filmie i grach wideo.
Zobacz też
- Artemis
- Świątynia Artemidy
- Apollo
- Delos
- Downing, Christine., Bogini: mitologiczne obrazy kobiece. 1981: Crossroad, 1981. ISBN 9780824500917
- Gardner, Jane F. mity Rzymskie; Seria legendarna przeszłość.
ISBN 9780292727687 - W codziennym życiu starożytnych Rzymian (bogowie & boginie). Columbus, Ohio: Peter Bedrick Books, 2003. ISBN 9780872265950
- kłamstwa, Betty Bonham. Córki ziemi historie kobiet w mitologii klasycznej. Golden, Colo: Fulcrum Resources, 1999., ISBN 9780585288932 (Znalezione w Worldcat.,td>
Major deities Apollo · Ceres · Diana · Divus Augustus · Fortuna · Divus Julius · Juno · Jupiter · Lares · Mars · Mercury · Minerva · Neptune · Saturn · Pluto · Quirinus · Sol · Venus · Vesta · VulcanCredits
New World Encyclopedia writers and editors rewrote and completed the Wikipedia articlein accordance with New World Encyclopedia standards., Ten artykuł jest zgodny z warunkami licencji Creative Commons CC-by-sa 3.0 (CC-by-sa), które mogą być używane i rozpowszechniane z odpowiednim przypisaniem. Zgodnie z warunkami tej licencji należy się uznanie, które może odnosić się zarówno do autorów nowej encyklopedii świata, jak i bezinteresownych wolontariuszy Wikimedia Foundation. Aby zacytować ten artykuł, Kliknij tutaj, aby wyświetlić listę akceptowalnych formatów cytowania.,Historia wcześniejszych prac wikipedystów jest dostępna dla badaczy tutaj:
- Historia Diany (mitologia)
historia tego artykułu od czasu jego importu do nowej encyklopedii świata:
- Historia „Diany (mitologia)”
Uwaga: mogą obowiązywać pewne ograniczenia dotyczące korzystania z poszczególnych obrazów, które są oddzielnie licencjonowane.