wstąpienie do monarchii

Dariusz był synem Hystaspesa, satrapa (gubernatora prowincji) partii. Głównymi współczesnymi źródłami do jego historii są jego własne inskrypcje, zwłaszcza Wielka trójjęzyczna inskrypcja na skale Bīsitūn (Behistun) w wiosce o tej samej nazwie, w której opowiada, jak zdobył TRON. Relacje o jego przystąpieniu podane przez greckich historyków Herodota i Ctesiasa są w wielu punktach oczywiście pochodzące z tej oficjalnej wersji, ale przeplatają się z legendami.,

według Herodota, Dariusz, będąc młodzieńcem, był podejrzewany przez Cyrusa II Wielkiego (panującego w latach 559-529 p. n. e.) o spiskowanie przeciwko tronowi. Później Dariusz przebywał w Egipcie z Kambyzesem II, synem Cyrusa i dziedzicem jego królestwa, jako członek królewskiej straży. Po śmierci Kambyzesa latem 522 r.p. n. e., Dariusz pospieszył do medii, gdzie we wrześniu, z pomocą sześciu perskich szlachciców, zabił Bardija (Smerdisa), innego syna Cyrusa, który uzurpował sobie tron poprzedniego marca., W inskrypcji z Bīsitūn Dariusz bronił tego czynu i własnego objęcia tronu, twierdząc, że uzurpatorem był w rzeczywistości Gaumata, magik, który podszywał się pod Bardiyę po tym, jak Bardiya został potajemnie zamordowany przez Kambyzesa. Dariusz twierdził więc, że przywraca władzę królewską prawowitemu domowi Achemenidów. On sam jednak należał do pobocznej gałęzi rodziny królewskiej, a ponieważ jego ojciec i dziadek żyli w momencie wstąpienia na tron, jest mało prawdopodobne, aby był następny w kolejce do tronu., Niektórzy współcześni uczeni uważają, że wymyślił historię Gaumaty, aby uzasadnić swoje działania i że zamordowany król był rzeczywiście synem Cyrusa.

Dariusz początkowo nie zyskał ogólnego uznania, ale musiał narzucać swoje rządy siłą. Po jego zabójstwie Bardija, szczególnie we wschodnich prowincjach, wybuchły powszechne bunty, które groziły zniszczeniem Imperium. W Susianie, Babilonii, medii, Sagartii i Margianie utworzono niezależne rządy, w większości przez mężczyzn, którzy twierdzili, że należą do dawnych rodzin panujących., Babilonia zbuntowała się dwukrotnie, a Susiana trzykrotnie. W samej Persji znaczne poparcie zyskał niejaki Wahyazdat, który udawał Bardiję. Powstania te były jednak spontaniczne i nieskoordynowane i pomimo niewielkich rozmiarów jego armii, Darius i jego generałowie byli w stanie stłumić je jeden po drugim. W inskrypcji Bīsitūn zapisuje, że w 19 bitwach pokonał dziewięciu przywódców rebelii, którzy pojawiają się jako jego jeńcy na towarzyszącej mu płaskorzeźbie. Do roku 519 p. n. e., kiedy nastąpiło trzecie powstanie w Susianie, ugruntował on swoją władzę na wschodzie., W 518 roku Dariusz odwiedził Egipt, który wymienia jako kraj zbuntowany, być może z powodu niesubordynacji jego satrapa, Aryandesa, którego skazał na śmierć.