Imperium akadyjskie było starożytnym Imperium semickim skupionym w mieście Akkad, które zjednoczyło wszystkich rdzennych Akadyjczyków mówiących Semitami i Sumeryjczykami pod jednym panowaniem. Imperium kontrolowało Mezopotamię, Lewant i część Iranu.

Mapa Imperium akadyjskiego. Imperium akadyjskie jest na zdjęciu w kolorze brązowym., Kierunki kampanii wojskowych są pokazane jako żółte strzałki.

jej założycielem był Sargon z Akkadu (2334-2279 p. n. e.). Pod rządami Sargona i jego następców Imperium akadyjskie osiągnęło swój polityczny szczyt między 24 a 22 wiekiem p. n. e. Akkad jest czasami uważany za pierwsze imperium w historii.

Sargon twierdził, że jest synem La ' ibuma lub Itti-Bela, skromnego ogrodnika i być może hierodule lub kapłanki Isztar lub Inanny. Niektórzy twierdzili później, że jego matka była kapłanką „entu” (najwyższą kapłanką)., Sargon, początkowo noszący Puchar Króla ur-Zababy z Kisz, został ogrodnikiem, co dało mu dostęp do zdyscyplinowanego korpusu robotników, którzy również mogli służyć jako jego pierwsi żołnierze. Wypierając ur-Zababę, Sargon został koronowany na króla i rozpoczął karierę obcego podboju. Najechał Syrię i Kanaan w czterech różnych kampaniach i spędził trzy lata podbijając kraje „Zachodu”, aby połączyć je z Mezopotamią ” w jedno Imperium.,”

Imperium Sargona dotarło na zachód aż do Morza Śródziemnego i być może Cypru (Kaptara); na północ aż do gór; na wschód nad Elamem; i na południe aż do Magan (Oman)—regionu, w którym rzekomo panował przez 56 lat, choć przetrwały tylko cztery „nazwy lat”. Zastąpił władców szlachetnymi obywatelami Akkadu. Handel rozciągał się od Kopalni Srebra w Anatolii po kopalnie lapis lazuli w Afganistanie i od cedrów w Libanie po miedź w Maganie., Chlebak imperium był zasilanym deszczami systemem rolnym północnej Mezopotamii( Asyria), a łańcuch twierdz został zbudowany, aby kontrolować cesarską produkcję pszenicy.

Sargon przez całe swoje długie życie okazywał szczególny szacunek bóstwom sumeryjskim, szczególnie Inannie( Isztar), jego patronce i Zababie, wojowniczym Bogu Kisz. Nazywał siebie „namaszczonym kapłanem Anu” i „wielkim ensi z Enlil”.

Sargonowi udało się zmiażdżyć opozycję nawet na starość., Trudności pojawiły się również w okresie panowania jego synów, Rimusza (2278-2270 p. n. e.), który został zamordowany przez własnych dworzan, i Manishtuszu (2269-2255 p. n. e.), który panował przez 15 lat. On też został prawdopodobnie zamordowany w spisku pałacowym.

brązowa Głowa króla. Brązowa Głowa króla, najprawdopodobniej Sargona z Akkadu, ale prawdopodobnie Naram-Sina. Odnaleziony w Niniwie (obecnie w Iraku).,

Naram-Sin

syn i następca Manishtuszu, Naram-Sin (zwany Umiłowanym przez Sin) (2254-2218 p. n. e.), przybrał Cesarski tytuł „Król Naram-Sin, Król czterech Kwartów.”Był również, po raz pierwszy w kulturze sumeryjskiej, określany jako” Bóg Agade (Akkad).”Oznacza to wyraźne odejście od poprzedniego przekonania religijnego, że królowie byli tylko przedstawicielami ludu wobec bogów.,

Naram-Sin podbił Ebla i Armum i zbudował królewską rezydencję w Tell Brak, rozdrożu w samym sercu dorzecza rzeki Chabur w jeziorze. Naram-Sin zdobył również Magan i stworzył garnizony do ochrony głównych dróg. Ten produktywny okres podboju akadyjskiego mógł być oparty na łagodnych warunkach klimatycznych, ogromnych nadwyżkach rolnych i konfiskacie bogactwa innych narodów.

stela z Naram-Sin., Stela ta upamiętnia zwycięstwo Naram-Sina nad Lullubi z Zagros w 2260 roku p. n. e. Naram-Sin jest przedstawiany jako noszący rogaty hełm, symbol boskości, a także jest przedstawiany w większej skali w porównaniu z innymi, aby podkreślić swoją wyższość.

życie w Imperium akadyjskim

przyszłe Państwa Mezopotamskie porównały się do Imperium akadyjskiego, które postrzegały jako klasyczny standard w zarządzaniu. Gospodarka była zależna od nawadnianych pól uprawnych w południowym Iraku oraz od deszczowego rolnictwa w północnym Iraku., Często nadwyżka rolnictwa, ale niedobór innych towarów, takich jak rudy metali, drewna i kamienia budowlanego. Sztuka tego okresu często koncentrowała się na królach i przedstawiała ponure i ponure konflikty i podporządkowanie się bóstwom. Sumerowie i Akadyjczycy byli dwujęzyczni w swoich językach, Ale Akadyjczycy stopniowo zastępowali Sumeryjczyków. Imperium posiadało pocztę i bibliotekę z obserwacjami astronomicznymi.

Upadek imperium akadyjskiego

Imperium akadyjskie upadło w 2154 r.p. n. e., w ciągu 180 lat od jego powstania., Upadek zapoczątkował ciemny okres upadku regionu, który trwał aż do powstania trzeciej dynastii z Ur w 2112 r.p. n. e. Pod koniec panowania syna Naram-Sina, Shar-kali-sharri (2217-2193 p. n. e.), Imperium znacznie osłabło. W latach 2192 p. n. e.do 2168 p. n. e. panował okres anarchii. Niektóre scentralizowane władze mogły zostać przywrócone za panowania Szu-Durula (2168-2154 p. n. e.), ale nie był on w stanie zapobiec upadkowi imperium przed najazdem barbarzyńskich ludów, znanych jako Gutianie, z gór Zagros.,

niewiele wiadomo o okresie Gutianizmu i o tym, jak długo trwał. Źródła klinowe sugerują, że administracja Gutianów nie troszczyła się o utrzymanie rolnictwa, pisemnych zapisów czy bezpieczeństwa publicznego; podobno wypuścili wszystkie zwierzęta gospodarskie, aby swobodnie wędrować po Mezopotamii, a wkrótce wywołała głód i wysokie ceny zboża. Sumeryjski król Ur-Nammu (2112-2095 p. n. e.) oczyścił później Gutianów z Mezopotamii podczas swojego panowania.,

upadek rolnictwa w górnym kraju z powodu suszy oznaczał utratę dotacji agrarnych, które utrzymywały Imperium akadyjskie w południowej Mezopotamii. Rywalizacja między pastorami i rolnikami wzrosła. Próby kontrolowania dostępu do wody doprowadziły do zwiększonej niestabilności politycznej; w międzyczasie doszło do poważnego wyludnienia.

Po upadku Imperium akadyjskiego, Akadyjczycy połączyli się w dwa główne narody akadyjskie: Asyrię na północy i kilka wieków później Babilonię na południu.