wojna hiszpańsko-amerykańska jest często określana jako pierwsza „wojna medialna.”W 1890 roku Dziennikarstwo, które sensacyjnie-a czasem nawet produkowało-dramatyczne wydarzenia, było potężną siłą, która pomogła popchnąć Stany Zjednoczone do wojny z Hiszpanią. Dziennikarstwo lat 90., prowadzone przez właścicieli gazet Williama Randolpha Hearsta i Josepha Pulitzera, wykorzystywało melodramat, romans i hiperbolę do sprzedaży milionów gazet-styl, który stał się znany jako żółte Dziennikarstwo.,

termin yellow journalism pochodzi od popularnego nowojorskiego Komiksu „Hogan' s Alley”, w którym pojawia się żółto ubrana postać o imieniu „The yellow kid”.”Zdeterminowany, aby konkurować ze światem Pulitzera pod każdym względem, właściciel New York Journal William Randolph Hearst skopiował sensacyjny styl Pulitzera, a nawet wynajął artystę „Hogan' s Alley ” R. F. Outcault z dala od świata. W odpowiedzi Pulitzer zlecił innemu rysownikowi stworzenie drugiego żółtego dziecka., Wkrótce prasa sensacyjna z Lat 90. stała się konkurencją między „żółtymi dziećmi”, a styl dziennikarski został ukuty „żółte Dziennikarstwo.”

William Randolph Hearst zrozumiał, że wojna z Kubą nie tylko sprzeda jego papiery, ale także przeniesie go na pozycję o znaczeniu krajowym. Z Kuby dziennikarze Hearsta pisali historie, które miały za zadanie szarpać za serce Amerykanów., Przerażające opowieści opisywały sytuację na Kubie-więźniarki, egzekucje, dzielni rebelianci walczyli, głodujące kobiety i dzieci znalazły się w wielu historiach, które wypełniły gazety. Ale to zatonięcie pancernika Maine w porcie w Hawanie dało Hearstowi wielką historię-wojnę. Po zatonięciu Maine gazety Hearst, bez żadnych dowodów, jednoznacznie obwiniły Hiszpanów, a wkrótce opinia publiczna USA zażądała interwencji.

dziś historycy wskazują wojnę hiszpańsko-amerykańską jako pierwszą wojnę napędzaną prasą., Chociaż stwierdzenie, że Hearst i inni żółci dziennikarze rozpoczęli wojnę, może być przesadą, można powiedzieć, że prasa napędzała zamiłowanie społeczeństwa do wojny. Bez sensacyjnych nagłówków i opowieści o kubańskich sprawach, nastrój kubańskiej interwencji mógł być zupełnie inny. Na początku XX wieku Stany Zjednoczone wyłoniły się jako światowa potęga, a prasa amerykańska udowodniła swój wpływ.