System Standard złota a system Fiat

jak sama nazwa wskazuje, termin standard złota odnosi się do systemu monetarnego, w którym wartość waluta oparta jest na złocie., System fiducjarny jest natomiast systemem monetarnym, w którym wartość waluty nie opiera się na żadnym towarze fizycznym, lecz może dynamicznie zmieniać się w stosunku do innych walut na rynkach walutowych. Termin „fiat” pochodzi od łacińskiego „fieri”, oznaczającego arbitralny akt lub dekret. Zgodnie z tą etymologią wartość walut fiducjarnych opiera się ostatecznie na tym, że są one definiowane jako prawny środek płatniczy na mocy dekretu rządowego.,

w dziesięcioleciach poprzedzających i wojnę światową handel międzynarodowy był prowadzony na podstawie tego, co stało się znane jako klasyczny standard złota. W tym systemie handel między narodami był ustalany przy użyciu fizycznego złota. Kraje z nadwyżkami handlowymi gromadziły złoto jako zapłatę za ich eksport. Odwrotnie, narody z deficytami handlowymi widział ich rezerwy złota spadek, jak złoto płynął z tych narodów jako płatność za ich import.,

the Gold Standard: A History

„mamy złoto, ponieważ nie możemy ufać rządom”, słynny prezydent Herbert Hoover powiedział w 1933 roku w swoim oświadczeniu do Franklina D. Roosevelta. To oświadczenie przewidywało jedno z najbardziej drakońskich wydarzeń w historii finansów USA: Emergency Banking Act, który zmusił wszystkich Amerykanów do konwersji swoich złotych monet, bulionów i Certyfikatów na dolary amerykańskie., Podczas gdy przepisy skutecznie powstrzymały odpływ złota podczas Wielkiego Kryzysu, nie zmieniło to przekonania złotych robaków, ludzi, którzy są zawsze pewni stabilności złota jako źródła bogactwa.

Złoto ma historię podobną do żadnej innej klasy aktywów, ponieważ ma unikalny wpływ na własną podaż i popyt. Złote robale wciąż trzymają się przeszłości, kiedy złoto było królem, ale przeszłość złota obejmuje również upadek, który należy zrozumieć, aby właściwie ocenić jego przyszłość.,

a Gold Standard Love Affair trwający 5000 lat

przez 5000 lat, połączenie połysku, plastyczności, gęstości i niedoboru złota urzekło ludzkość jak żaden inny metal. Według książki Petera Bernsteina The Power of Gold: The History of Obsession, złoto jest tak gęste, że jedna tona może być zapakowana w stopę sześcienną.

na początku tej obsesji złoto było używane wyłącznie do kultu, czego dowodem była podróż do któregokolwiek ze starożytnych świętych miejsc na świecie. Obecnie najpopularniejszym zastosowaniem złota jest produkcja biżuterii.,

około 700 r.p. n. e. złoto po raz pierwszy zostało przerobione na monety, zwiększając jego użyteczność jako jednostki monetarnej. Wcześniej złoto musiało być ważone i sprawdzane pod kątem czystości podczas rozliczania transakcji.

złote monety nie były idealnym rozwiązaniem, ponieważ powszechną praktyką przez wieki było zaciskanie tych nieco nieregularnych monet, aby zgromadzić wystarczająco dużo złota, które można stopić w sztabki. W 1696 roku Wielka Rekolekcja w Anglii wprowadziła technologię, która zautomatyzowała produkcję monet i położyła kres obcinaniu.,

ponieważ nie zawsze mogła polegać na dodatkowych dostawach z ziemi, podaż złota rozszerzała się tylko poprzez deflację, handel, grabieże lub degradację.

pierwsza wielka gorączka złota dotarła do Ameryki w XV wieku. Grabież skarbów z nowego świata w Hiszpanii podniosła dostawy złota w Europie pięciokrotnie w XVI wieku. Kolejne gorączki złota w obu Amerykach, Australii i Południowej Afryce miały miejsce w XIX wieku.,

wprowadzenie pieniądza papierowego w Europie nastąpiło w XVI wieku, przy użyciu instrumentów dłużnych emitowanych przez podmioty prywatne. Podczas gdy Złote Monety i buliony nadal dominowały w systemie monetarnym Europy, dopiero w XVIII wieku zaczął dominować pieniądz papierowy. Walka między papierowym pieniądzem a złotem ostatecznie doprowadziłaby do wprowadzenia złotego standardu.

wzrost Złotego Standardu

złoty standard jest systemem monetarnym, w którym papierowy pieniądz jest swobodnie wymieniany na stałą ilość złota., Innymi słowy, w takim systemie monetarnym złoto wspiera wartość pieniądza. W latach 1696-1812 rozpoczął się rozwój i formalizacja standardu złota, ponieważ wprowadzenie pieniądza papierowego stwarzało pewne problemy.

Konstytucja Stanów Zjednoczonych z 1789 roku dała Kongresowi wyłączne prawo do monet i prawo do regulowania ich wartości. Utworzenie Zjednoczonej waluty narodowej umożliwiło standaryzację systemu monetarnego, który do tej pory składał się z monet obiegowych, głównie srebrnych.,

przy większej obfitości srebra w stosunku do złota, standard bimetaliczny został przyjęty w 1792 roku. Podczas gdy oficjalnie przyjęty stosunek parytetu srebra do złota wynoszący 15:1 dokładnie odzwierciedlał stosunek rynkowy w tym czasie, po 1793 wartość srebra systematycznie spadała, wypychając złoto z obiegu, zgodnie z prawem Greshama.

problem nie zostałby rozwiązany aż do ustawy Coinage z 1834 roku i nie bez silnych animozji politycznych., Entuzjaści twardego pieniądza opowiadali się za proporcją, która zwracałaby złote monety do obiegu, niekoniecznie do wypychania srebra, ale do wypychania banknotów o małych nominałach emitowanych przez znienawidzony wówczas Bank Stanów Zjednoczonych. Ustalono stosunek 16:1, który rażąco zawyżał wartość złota i odwrócił sytuację, stawiając USA na de facto złoty standard.

w 1821 roku Anglia stała się pierwszym krajem, który oficjalnie przyjął złoty standard., Dramatyczny wzrost światowego handlu i produkcji przyniósł wielkie odkrycia złota, które pomogły standardowi złota pozostać nienaruszonym przez następne stulecie. Ponieważ wszystkie nierównowagi handlowe między narodami zostały uregulowane złotem, rządy miały silną motywację do gromadzenia złota na trudniejsze czasy. Zapasy te istnieją do dziś.

międzynarodowy standard złota pojawił się w 1871 roku po jego przyjęciu przez Niemcy. Do 1900 roku większość krajów rozwiniętych była powiązana ze złotym standardem. Jak na ironię, Stany Zjednoczone były jednym z ostatnich krajów, które do nich dołączyły., W rzeczywistości silne lobby srebrne uniemożliwiło złoto jako jedyny standard monetarny w USA Przez cały XIX wiek.

w latach 1871-1914 obowiązywał złoty standard. W tym okresie na świecie istniały niemal idealne warunki polityczne. Rządy bardzo dobrze współpracowały, aby system działał, ale to wszystko zmieniło się na zawsze wraz z wybuchem Wielkiej Wojny w 1914 roku.

upadek Złotego Standardu

wraz z I wojną światową zmieniły się sojusze polityczne, wzrosło zadłużenie międzynarodowe, pogorszyły się finanse państwa., Podczas gdy złoty standard nie został zawieszony, był w stanie zawieszenia w czasie wojny, wykazując swoją niezdolność do przetrwania zarówno dobrych, jak i złych czasów. Spowodowało to brak zaufania do złotego standardu, który tylko pogłębiał trudności gospodarcze. Stawało się coraz bardziej oczywiste, że świat potrzebuje czegoś bardziej elastycznego, na czym oprze swoją globalną gospodarkę.

w tym samym czasie chęć powrotu do sielankowych lat złotego standardu pozostała silna wśród Narodów. Ponieważ podaż złota nadal spadała w tyle za wzrostem światowej gospodarki, funta szterlinga i USA.,S. dolar stał się globalną walutą rezerwową. Mniejsze kraje zaczęły trzymać więcej tych walut zamiast złota. Rezultatem była akcentowana konsolidacja złota w ręce kilku dużych Narodów.

krach na giełdzie w 1929 roku był tylko jedną z powojennych trudności na świecie. Funt i frank francuski były okropnie niedopasowane do innych walut; długi wojenne i repatriacje nadal tłamsiły Niemcy; ceny surowców spadały, a banki były nadmiernie rozbudowane., Wiele krajów starało się chronić swoje zapasy złota, podnosząc stopy procentowe, aby zachęcić inwestorów do utrzymania swoich depozytów w stanie nienaruszonym, a nie przekształcania ich w złoto. Te wyższe stopy procentowe tylko pogorszyły sytuację światowej gospodarki. W 1931 roku standard złota w Anglii został zawieszony, pozostawiając jedynie USA i Francję z dużymi rezerwami złota.

następnie, w 1934 roku, rząd USA przeszacował złoto z $20.67/oz do $35 / oz, podnosząc ilość papierowych pieniędzy, które trzeba było kupić jedną uncję, aby poprawić jego gospodarkę., Ponieważ inne narody mogły przekształcić swoje istniejące zasoby złota w więcej dolarów amerykańskich, dramatyczna dewaluacja dolara natychmiast miała miejsce. Ta wyższa cena złota zwiększyła konwersję złota na dolary amerykańskie, skutecznie umożliwiając USA do rogu rynku złota. Produkcja złota wzrosła tak, że do 1939 roku było wystarczająco dużo na świecie, aby zastąpić wszystkie globalne waluty w obiegu.

gdy II wojna światowa dobiegała końca, czołowe mocarstwa zachodnie spotkały się, aby opracować porozumienie z Bretton Woods, które miało stanowić ramy dla globalnych rynków walutowych do 1971 roku., W systemie Bretton Woods Wszystkie waluty krajowe były wyceniane w stosunku do dolara amerykańskiego, który stał się dominującą walutą rezerwową. Dolar z kolei był wymienialny na złoto po stałym kursie 35 usd za uncję. Globalny system finansowy nadal działał w oparciu o złoty standard, choć w sposób bardziej pośredni.

umowa zaowocowała z czasem interesującą relacją między złotem a dolarem amerykańskim. W dłuższej perspektywie malejący Dolar zazwyczaj oznacza wzrost cen złota., W perspektywie krótkoterminowej nie zawsze jest to prawdą, a związek może być w najlepszym razie wątpliwy, jak pokazuje poniższy roczny wykres dzienny. Na poniższym rysunku zwróć uwagę na wskaźnik korelacji, który przechodzi z silnej korelacji ujemnej do korelacji dodatniej i z powrotem. Korelacja jest jednak nadal tendencyjna w kierunku odwrotnym (ujemna w badaniu korelacji), więc wraz ze wzrostem dolara złoty zazwyczaj spada.,

rysunek 1: indeks USD (prawa oś) kontra Kontrakty terminowe na złoto (lewa oś)

źródło: TD Ameritrade – thinkorswim

pod koniec II wojny światowej Stany Zjednoczone miały 75% światowego złota monetarnego, a dolar był jedyną walutą nadal wspieraną bezpośrednio przez złoto. Jednak gdy świat się odbudował po II wojnie światowej, Stany Zjednoczone, jego rezerwy złota systematycznie spadają, gdy pieniądze płyną do rozdartych wojną narodów i własnego wysokiego popytu na import. Wysoka inflacja pod koniec lat 60. wyssała ostatni kawałek powietrza ze złotego standardu.

W 1968 roku Pula złota, która obejmowała Stany Zjednoczone i wiele krajów europejskich, przestała sprzedawać złoto na rynku londyńskim, pozwalając rynkowi swobodnie określać cenę złota. W latach 1968-1971 tylko banki centralne mogły handlować z USA po cenie 35 USD / oz., Poprzez udostępnienie puli rezerw złota, cena rynkowa złota może być utrzymywana zgodnie z oficjalnym kursem parytetu. Zmniejszyło to presję wywieraną na państwa członkowskie, aby doceniały swoje waluty w celu utrzymania strategii wzrostu ukierunkowanych na eksport.

jednak rosnąca konkurencyjność obcych narodów w połączeniu z monetyzacją długu na opłacenie programów społecznych i wojna w Wietnamie wkrótce zaczęły mieć wpływ na bilans płatniczy Ameryki., Z nadwyżką zmieniającą się w deficyt w 1959 roku i rosnącymi obawami, że zagraniczne narody zaczną odkupić swoje aktywa denominowane w dolarach za złoto, Senator John F. Kennedy wydał oświadczenie w późnych etapach swojej kampanii prezydenckiej, że jeśli zostanie wybrany, nie będzie próbował dewaluować dolara.

Pula Złota upadła w 1968 roku, ponieważ kraje członkowskie były niechętne do pełnej współpracy w utrzymaniu ceny rynkowej po amerykańskiej cenie złota., W kolejnych latach zarówno Belgia, jak i Holandia spieniężały dolary na złoto, a Niemcy i Francja wyraziły podobne zamiary. W sierpniu 1971 roku Wielka Brytania zażądała zapłaty w złocie, wymuszając rękę Nixona i oficjalnie zamykając złote okno. Do 1976 r. było to oficjalne; dolar nie byłby już definiowany przez złoto, oznaczając tym samym koniec jakiegokolwiek pozoru złotego standardu.

w sierpniu 1971 roku Nixon zerwał bezpośrednią zamianę dolarów amerykańskich na złoto., Wraz z tą decyzją międzynarodowy rynek walutowy, który od czasu zawarcia umowy z Bretton Woods coraz bardziej uzależniał się od dolara, utracił formalne połączenie ze złotem. Dolar Amerykański, a co za tym idzie, globalny system finansowy, który skutecznie podtrzymywał, wszedł w erę pieniądza fiducjarnego.

Dolna linia

choć złoto fascynowało ludzkość od 5000 lat, nie zawsze było podstawą systemu monetarnego., Prawdziwy międzynarodowy standard złota istniał przez mniej niż 50 lat—od 1871 do 1914 roku—w czasie światowego pokoju i dobrobytu, który zbiegł się z dramatycznym wzrostem podaży złota. Złoty standard był objawem, a nie przyczyną tego pokoju i dobrobytu.

chociaż mniejsza forma standardu złota trwała do 1971 roku, jego śmierć rozpoczęła się wieki wcześniej wraz z wprowadzeniem pieniądza papierowego—bardziej elastycznego instrumentu dla naszego złożonego świata finansowego., Dziś cena złota zależy od popytu na metal i chociaż nie jest już używany jako standard, nadal pełni ważną funkcję. Złoto jest głównym atutem finansowym dla krajów i banków centralnych. Jest on również wykorzystywany przez banki jako sposób zabezpieczenia się przed pożyczkami udzielonymi rządowi oraz jako wskaźnik kondycji gospodarczej.

w systemie wolnorynkowym złoto powinno być postrzegane jako waluta, taka jak euro, jen lub Dolar Amerykański. Złoto ma długotrwałe relacje z dolarem amerykańskim, a w dłuższej perspektywie złoto będzie miało na ogół odwrotną relację., Przy niestabilności na rynku często słyszy się rozmowy o stworzeniu kolejnego złotego standardu, ale nie jest to bezbłędny system. Postrzeganie złota jako waluty i handel nim jako takim może zmniejszyć ryzyko w porównaniu z walutą papierową i gospodarką, ale musi istnieć świadomość, że złoto jest przyszłościowe. Jeśli ktoś czeka na katastrofę, może nie przynieść korzyści, jeśli już przeniósł się do ceny, która odzwierciedla spadającą gospodarkę.,