jeden z najbardziej znanych przykładów starożytnej rzeźby Greckiej, Venus de Milo jest natychmiast rozpoznawalny po zaginionych ramionach i powszechnie uważa się, że reprezentuje Afrodytę, grecką boginię miłości i piękna, która była znana Rzymianom jako Wenus. Dzieło zostało odkryte w 1820 roku na egejskiej wyspie Melos (zwanej też Milos)., Chorąży francuskiej marynarki wojennej, Olivier Voutier, którego statek był zakotwiczony w porcie w Melos, postanowił pewnego dnia zabić czas, schodząc na ląd i szukając antyków. Podczas kopania w pobliżu ruin starożytnego teatru, Voutier zauważył, że miejscowy rolnik, który usuwał kamienie z pobliskiego muru w celu wykorzystania jako materiały budowlane, wydawał się znaleźć coś wewnątrz muru. Po zbadaniu, Voutier dowiedział się, że rolnik zlokalizował górną połowę posągu kobiety., Uznając posąg za potencjalnie znaczący, Francuz, z pomocą rolnika, odkopał jego dolną połowę niedaleko. Voutier powiedział swoim przełożonym o odkryciu i Francuzi nabyli dzieło, które stało się znane jako Wenus z Milo, za stosunkowo skromną sumę. Przybył do Francji w 1821 roku i został przedstawiony Ludwikowi XVIII, który przekazał go do Muzeum w Luwrze, gdzie pozostaje do dziś.

Luwr początkowo promował Wenus z Milo jako arcydzieło z greckiej epoki klasycznej. Obecnie jednak uważa się, że Wenus z Milo została wyprodukowana około 100 p. n. e.,, w późniejszym okresie zwanym epoką hellenistyczną. Pierwotnie wyrzeźbiony w dwóch blokach marmuru, a następnie dopasowany do siebie, posąg stoi 6 stóp 7 cali od stóp do głów i jest dziełem artysty imieniem Aleksandros z Antiochii, o którym niewiele wiadomo.

jeśli chodzi o brakujące kończyny Wenus z Milo, od dawna mówi się, że zostały zerwane w 1820 roku podczas bitwy na brzegu Melos, gdy francuscy i tureccy żeglarze rywalizowali o posiadanie dzieła sztuki. Jednak w rzeczywistości większość badaczy uważa, że ramiona rzeźby zaginęły już wtedy, gdy zostały znalezione przez Voutiera i rolnika., (Obecnie brakuje również metalowej biżuterii, według badaczy zdobionej ramionami, głową i uszami posągu w czasach starożytnych, a także kolorową farbą na jego twarzy, włosach i draperiach.) Pozostają spekulacje na temat pierwotnej pozy Wenus z Milo, chociaż dowody wskazują, że kiedyś trzymała jabłko w lewej ręce.