Jeśli trudno ci zrozumieć, że ludzie przeklinają świstaki za ich żarłoczne nawyki żywieniowe, poniższe informacje o tym, co jedzą i dlaczego jedzą tak dużo, pomogą Ci lepiej zrozumieć to samo.

świstaki (Marmota monax) należą do rodziny dużych wiewiórek naziemnych zwanych świstakami. Chociaż występują w całej Ameryce Północnej, ich najwyższe stężenie odnotowano w północno-wschodnich i środkowych Stanach Zjednoczonych.,

nazwy zwyczajowe Świstaka

poza „świstakiem” gryzoń ten znany jest również jako bóbr lądowy, świniak Gwiaździsty i świniak drzewiasty.

wielkość Świstaka

Świstak mierzy 16-26 cali i waży około 4-9 funtów, jest największym członkiem rodziny Sciuridae w tym regionie – co trafnie odzwierciedla jego nawyki żywieniowe., Średnio świstaki zjadają jedną trzecią masy ciała każdego dnia, żywiąc się każdą materią roślinną, z którą się zetkną. Chociaż to przysporzyło im złości zarówno rolników, jak i ogrodników, to właśnie ten nawyk żywieniowy przychodzi im na ratunek, gdy hibernują podczas zimnych miesięcy.

dieta świstaków

nawyki żywieniowe

świstaki są głównie roślinożerne i żywią się szeroką gamą roślinności – od trawy po produkty rolne. Wiadomo, że opuszczają swoje nory w poszukiwaniu pożywienia w biały dzień., Gryzonie te często jedzą dziką trawę, korzenie, liście, korę, kwiaty, owoce, warzywa itp.

rzadko piją wodę bezpośrednio ze źródeł wody, ale zamiast tego zależą od roślin do nawodnienia. Choć żyją na ziemi, są znane z wspinania się na drzewa, aby czasem żerować na owocach.

Świstak nie przechowuje żywności

natomiast świstaki preferują zieloną roślinność, korzenie i szczeki stanowią ważną część ich diety. Żywią się orzechami, ale nie przechowują ich tak, jak ich kuzyni, wiewiórki.,

kopią swoje nory w pobliżu farm, ogrodów i sadów, aby mieć pewność, że żywność jest dostępna w dużej ilości w danym momencie. W rzadkich przypadkach świstaki wykazują również cechy wszystkożerne, żywiąc się konikami polnymi, larwami, ślimakami itp.

apetyt świstaków na warzywa

powszechnie wiadomo, że dieta świstaków nie ogranicza się tylko do dzikich roślin, ale obejmuje również rośliny kwitnące i warzywa., Co ciekawe, Lucerna, sałata, pomidory, brokuły, marchew, melony, ogórki i inne takie domowe warzywa są ich ulubionymi potrawami. Gryzonie te są znane z tego, że z łatwością usuwają ogromne połacie warzyw.

zagrożenie dla upraw

świstaki mają wielki apetyt na kwiaty takie jak nagietki, słoneczniki, pstragony itp. Ze względu na tendencję do niszczenia stojących roślin, są uważane za zagrożenie przez rolników i entuzjastów ogrodnictwa w Ameryce Północnej.,

mniej znany fakt

jednym z mniej znanych faktów o świstaku jest to, że jedzą żarłocznie tylko w ciepłe miesiące roku. Podczas zimnych miesięcy przechodzą w stan hibernacji, w którym przestają jeść całkowicie na krótki okres.,

Współczynnik hibernacji

adaptacja Zimowa

Jeśli świstaki zdobyły rozgłos za to, że są żarłocznymi zjadaczami, wynika to z faktu, że jedzą dużo w ciepłych miesiącach roku. Faktem jest, że świstaki są „prawdziwymi hibernatorami”, a ich żarłoczny nawyk żywieniowy działa jako adaptacja, która pomaga im utrzymać się w zimnych miesiącach.

okres hibernacji

świstaki hibernują od października do kwietnia budując specjalne nory poniżej linii mrozu., (Ramy czasowe hibernacji mogą się różnić w zależności od klimatu. W niektórych regionach hibernują przez prawie pół roku, podczas gdy w innych regionach hibernują tylko przez 3-4 miesiące.)

kiedy wychodzą z hibernacji, są witani zielenią dookoła i mnóstwem jedzenia do ucztowania.

inne czynniki wpływające na ich dietę

Sezonowa dostępność pokarmu

choć hibernacja jest jednym z głównych czynników wpływających na dietę świstaków, istnieje jeszcze kilka innych czynników., Na przykład sezonowa dostępność żywności ma do odegrania kluczową rolę w określaniu, co jedzą. Podczas gdy owoce i warzywa stanowią główny fragment ich diety Latem, kwiaty są uważane za przysmak na wiosnę.

Duże siekacze

ciągłe karmienie pomaga świstakom w prawidłowym przycinaniu siekaczy. Podobnie jak inne gryzonie, świstaki mają duże siekacze, które rosną przez całe życie. Jeśli pozostawione bez opieki, siekacze te stają się nienormalnie duże, ostatecznie uniemożliwiając zwierzęciu karmienie.,

Kiedy świstaki żują pokarm, zwłaszcza korzenie i szczekanie drzew, siekacze te ulegają zużyciu, co zapewnia ich utrzymanie w należytym stanie.

mając tendencję do żerowania na każdej napotkanej roślinie, nie dziwi fakt, że świstaki często wchodzą w konflikt z ludźmi. To jednak nie wpłynęło zbytnio na ich populację, a ten „szkodnik” nadal rozwija się w Ameryce Północnej.,

spadek liczby wilków i innych zwierząt polujących na świstaki przyczynił się jedynie do wzrostu ich populacji, dlatego gatunek ten został uznany za gatunek „najmniejszej troski” przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).