Chaparral to wiecznie zielona roślinność krzewiasta, która dominuje na skalistych zboczach Południowej i środkowej Kalifornii. Tworzy prawie ciągłą osłonę blisko rozstawionych krzewów o wysokości od 2 do 4 metrów, z przeplatającymi się gałęziami, które sprawiają, że roślinność jest prawie nieprzenikalna dla ludzi. Roślinność zielna (trawy i kwiaty polne) na ogół brakuje, z wyjątkiem pożarów, które są częste w całym zasięgu., Ze względu na złożone wzorce topograficzne , glebowe i klimatyczne, chaparral może tworzyć mozaikowy wzór, w którym plamy lasów dębowych, łąk lub lasów iglastych pojawiają się w ostrym zestawieniu . Częstotliwość pożaru i gleba są głównymi czynnikami, które determinują te wzorce., Chaparral jest zastępowany przez użytki zielone na często palonych miejscach, zwłaszcza wzdłuż bardziej suchych granic na niskich wysokościach (gdzie regeneracja krzewów jest bardziej niepewna z powodu suszy) i na głębszych gliniastych glebach i równinach aluwialnych oraz przez lasy dębowe na bardziej wilgotnych zboczach (gdzie pożary są rzadsze i często mniej intensywne).
California chaparral jest rozproszony w regionie klimatu śródziemnomorskiego, który ma chłodne (40°F), mokre zimy i gorące (95°F), suche lata., Opady deszczu wynoszą od 10 do 20 cali (25 do 100 centymetrów) rocznie, z czego dwie trzecie przypada na Listopad do kwietnia w burzach trwających kilka dni.
rośliny Chapparal
najbardziej rozpowszechnionym krzewem chaparralowym jest chamise (adenostoma fasciculatum ), przystosowany krzew o krótkich igłowanych liściach, który jest rozprowadzany od Baja California na południu do Oregonu na północy. Bukowiec (Ceanothusspp.) i manzanitas (Arctostaphylos) są dużymi rodzajami (około siedemdziesięciu gatunków każdy) i często tworzą czyste drzewostany powszechnie określane jako manzanita chaparral lub ceanothus chaparral., Niektóre gatunki są bardzo ograniczone w dystrybucji, podczas gdy inne są prawie tak powszechne jak chamise. Większość gatunków z tych dwóch rodzajów jest endemitami kalifornijskiego chaparralu i ma wiele postaci odzwierciedlających długi związek z ogniem. Na przykład wiele gatunków Ceanothus i Arctostaphylos mają drzewiaste bulwy u podstawy, które kiełkują nowe łodygi po ogniu. Wszystkie gatunki z tych dwóch rodzajów wytwarzają głęboko uśpione nasiona, które gromadzą się w glebie i wymagają ognia do kiełkowania.,
na najniższych wzniesieniach w znacznej części swojego zasięgu, chaparral jest zwykle zastępowany przez mniejszą i wysoce aromatyczną roślinność znaną jako miękka chaparral lub szałwia nadmorska. Ta roślinność różni się od chaparral latem liściastych; utrata liści podczas suszy daje większą zdolność do tolerowania suchszych warunków na niskich wysokościach., Dominujące krzewy mają tylko 3 do 6 stóp (1 do 2 Metrów) wysokości i obejmują sagebrush Kalifornijski (Artemisia californica ), szałwia czarna (Salvia mellifera ), gryka Kalifornijska (Eriogonum fasciculatum ), jelenie (Lotus scoparius) i mniszek (mimulus aurantiacus). Te mniejsze krzewy rosną szybko i mają dobrze rozwinięty wiatropylny rozrost nasion, dlatego często kolonizują miejsca niepokojone.
Kalifornijski klimat śródziemnomorski sprzyja masowym dzikim pożarom., Łagodne, wilgotne zimy przyczyniają się do wydłużenia okresu wegetacyjnego, co w połączeniu z glebami umiarkowanie żyznymi skutkuje gęstymi drzewostanami przylegających do siebie paliw. Długie letnie susze wytwarzają wysoce łatwopalne paliwa, które są łatwo zapalane przez błyskawice od sporadycznych burz, ale częściej w wyniku ludzkiej nieostrożności. Średnia częstotliwość pożaru dla każdego obszaru wynosi około dwóch do trzech dekad, ale może to być częstsze niż w przeszłości., W dużej części swojego zasięgu chaparral tworzy ciągłą osłonę na duże odległości, w wyniku czego ogromne pożary, które obejmują dziesiątki tysięcy akrów, są powszechne, szczególnie podczas warunków wiatrowych Santa Ana. Te suche wiatry ze wschodu występują każdej jesieni i często przekraczają 60 mil na godzinę. Niektórzy naukowcy sugerują, że ogromne pożary są artefaktem ze względu na współczesne tłumienie ognia, które powoduje nienaturalnie duże nagromadzenie paliwa roślinnego., Inni kwestionują ten wniosek, wskazując na dowody, które pokazują, że roślinność ta zawsze doświadczała dużych, intensywnych pożarów.
rola ognia
chociaż krzewy dominują w chaparralu, społeczność ta charakteryzuje się bogatą różnorodnością form wzrostu, z których wiele widoczne jest dopiero po pożarze. Oprócz zimozielonych krzewów i drzew, istnieją półliste subshrub, lekko zdrewniałe (utwardzone) sufrut , drzewiaste i zielne pnącza oraz bogata różnorodność zielnych bylin i jednorocznych., Duża liczba tych gatunków powstaje z uśpionych nasion zdeponowanych w glebie kilkadziesiąt lat wcześniej, po wcześniejszym pożarze. U niektórych nasion zapylenie jest łamane przez ciepło, ale u wielu innych gatunków dym z ognia wyzwala kiełkowanie. W pierwszej wiosny po pożarze następuje obfity wzrost roślin zielnych, które są stosunkowo krótkotrwałe i są zastępowane przez krzewy w ciągu pierwszych pięciu lat. Flora roślin zielnych po pożarze często jest zdominowana przez gatunki roczne, które żyją krócej niż jeden rok, a różnorodność gatunkowa jest zazwyczaj największa w tym pierwszym roku po pożarze., Pozyskiwanie biomasy krzewów odbywa się w oparciu o respiratory bazowe i rekrutację sadzonek z uśpionego banku nasion przechowywanego w glebie.
uderzający kontrast między zmniejszonym wzrostem ziół pod dojrzałym chaparralem a spłukiwaniem ziół po pożarze jest uważany za spowodowany allelopatycznym (chemicznym) zahamowaniem kiełkowania przez krzewy nadrzewne. Wiele mniejszych krzewów, takich jak szałwia (Salvia spp.) lub sagebrush (Artemisia spp.), uwalniają lotne, aromatyczne związki i sugerowano, że związki te hamują wzrost konkurencyjnych traw i kwiatów polnych., Teoria ta głosi, że ogień niszczy te toksyny, i że dzieje się to na całym obszarze Krzewów i w strefie na granicy lądów Krzewów i łąk, tworząc metrowy pas znany jako Naga Strefa. Jednak eksperymenty, w których zwierzęta zostały wykluczone z gołej strefy, pokazują, że brak roślin zielnych w dojrzałych krzewach i wokół nich jest tak samo spowodowany drapieżnictwem zwierząt, jak hamowaniem chemicznym. Ponadto wydaje się, że zdecydowana większość gatunków, które kiełkują po pożarze, robi to bardziej, ponieważ ich uśpione nasiona są stymulowane do kiełkowania przez ogień.,
agencje zasobów często reagują na pożary z awaryjnymi programami rewegetacji, które upuszczają Nasiona traw na nowo spalone miejsca, oczekując, że zmniejszy to erozję gleby i wyeliminuje zagrożenie ześlizgami i powodziami. Uzasadnieniem takiego zarządzania jest to, że spalone miejsca znacznie zwiększyły powierzchniowy przepływ wody deszczowej, a tym samym wysoką erozję gleby. Siew awaryjny jest uważany za niezbędny w miejscach po wyjątkowo intensywnych pożarach ze względu na przewidywane negatywne skutki., W całym stanie Kalifornia siewem z wyboru jest nonatywna jednoroczna trawa żytnia (Lolium multiflorum ). Istnieją jednak liczne dowody na to, że praktyka ta nie zmniejsza znacznie zagrożenia lawinami błotnymi i powodziami oraz konkurencyjnie wypiera rodzimą florę.
niektórzy naukowcy zasugerowali, że ziemie krzewów chaparral stają się starsze, jeśli są wolne od ognia przez ponad kilka dekad., Szczegółowe badania wskazują jednak, że te ekosystemy lądowe krzewów mogą zachować produktywną roślinność przez sto lub więcej lat, a w rzeczywistości niektóre krzewy wymagają długich okresów bez ognia dla pomyślnej rekrutacji sadzonek.
Zobacz też: allelopatia; Biom; Ekologia, ogień.
Jon E. Keeley
Bibliografia
Davis, S. D., and H. A. Mooney. „Wzorce wykorzystania wody czterech współwystępujących Krzewów Chaparral.”Ekologia 70 (1986): 172-77.
Haidinger, T. L., and J. E. Keeley. „Rola wysokiej częstotliwości ognia w niszczeniu mieszanych Chaparral.”Madroño 40 (1993): 141-47.
–., „Struktura demograficzna Kalifornii Chaparral w okresie długotrwałego braku ognia.”Journal of Vegetation Science 3 (1992): 79-90.
„czynniki przyczyniające się do powstania sadzonek Postfire w Chaparral: bezpośrednie i pośrednie skutki pożaru.”Journal of Ecology 83 (1985): 1009-20.