bezwarunkowy pozytywny szacunek

Ten artykuł wymaga uwagi psychologa / eksperta akademickiego na ten temat.
proszę o pomoc w rekrutacji, lub poprawienie tej strony samodzielnie, jeśli posiadasz odpowiednie kwalifikacje.
ten baner pojawia się na artykułach, które są słabe i których treść powinna być traktowana z akademicką ostrożnością

bezwarunkowy pozytywny szacunek (upr) jest pojęciem w terapii skoncentrowanej na kliencie., Carl Rogers, który stworzył terapię skoncentrowaną na kliencie, określił bezwarunkowe pozytywne postrzeganie jako jeden z trzech warunków niezbędnych do pozytywnej zmiany, wraz z empatią i autentycznością (zgodnością).

bezwarunkowa pozytywna ocena oznacza, że implikuje przekonanie terapeuty (zwanego przez Rogersa doradcą), że klient jest godny i zdolny, tak, nawet jeśli klient nie może działać lub czuć się w ten sposób. Według teorii Rogersa choroba psychiczna jest często spowodowana brakiem miłości lub wadliwym rodzajem miłości, którą Klient otrzymał jako dziecko., Poprzez okazanie klientowi bezwarunkowego pozytywnego szacunku i akceptacji, terapeuta zapewnia klientowi najlepsze możliwe warunki rozwoju osobistego.

ćwiczenie bezwarunkowego pozytywnego szacunku, przy jednoczesnym zachowaniu zgodności przez cały czas, oznacza, że opinia terapeuty musi być konkretna, ponieważ nie ma sensu, aby klinicysta mówił tylko, że troszczy się o pacjenta. Muszą pokazać i zademonstrować troskę swoimi działaniami., Jeśli klinicysta ma trudności z bezwarunkowym postrzeganiem swojego pacjenta w pozytywnym świetle, musi pamiętać o przekonaniu Rogersa, że wszyscy ludzie mają wewnętrzne zasoby potrzebne do rozwoju osobistego i że to środowisko może zrobić różnicę, jeśli chodzi o wzrost. Przeszłe środowisko pacjenta mogło być takie, że wzorce zachowań zostały opracowane w celu przetrwania w tym środowisku. Wzory te mogą stać się zakorzenione tak, że pacjent nadal działać w świecie z nimi, nawet jeśli nie są one już odpowiednie., Zazwyczaj jest to nieodpowiedni wzór, który utrudnia klinicystom pozytywne traktowanie swoich klientów. Klinicysta musi czuć się dla osoby pod tymi wzorami i dla osoby, która została uszkodzona, a następnie przetrwała przez adaptację, rozwijając wzory, które nie są już odpowiednie.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *