Baker V. Carr, (1962), sprawa Sądu Najwyższego USA, która zmusiła legislaturę Tennessee do ponownego ustalenia na podstawie liczby ludności. Tradycyjnie, szczególnie na południu, ludność obszarów wiejskich była nadmiernie reprezentowana w ustawodawstwach proporcjonalnie do populacji obszarów miejskich i podmiejskich. Przed sprawą Bakera Sąd Najwyższy odmówił interwencji w sprawach dotyczących podziału; w 1946 w sprawie Colegrove V. Green Sąd stwierdził, że podział jest „politycznym gąszczem”, do którego sądownictwo nie powinno ingerować., W sprawie Bakera Trybunał orzekł jednak, że każdy głos powinien mieć taką samą wagę, niezależnie od miejsca zamieszkania wyborcy. W ten sposób legislatura Tennessee naruszyła konstytucyjnie zagwarantowane prawo równej ochrony (Q. V.). Prezes Sądu Earl Warren określił tę decyzję jako najważniejszą sprawę rozstrzygniętą po jego powołaniu do sądu w 1953 roku.

powołując się na sprawę Bakera jako precedens, sąd orzekł w sprawie Reynolds V. Sims (1964), że obie izby bikameralnych legislatur muszą być podzielone według liczby ludności., W związku z tym wiele innych spraw o podział na mniejsze sądy zostało ponownie rozpatrzonych w świetle decyzji Bakera i Reynoldsa. W rezultacie praktycznie każda legislatura stanowa została ponownie wybrana, ostatecznie powodując przesunięcie władzy politycznej w większości legislatur stanowych z obszarów wiejskich do obszarów miejskich.