Cel: określenie profilu miana ASO poprzez ustalenie różnicowej diagnozy ARF innych chorób z wysokim poziomem przeciwciał ASO. Metody: badaliśmy 78 pacjentów z ARF na początku i obserwacji, 22 z izolowaną pląsawicą na początku, 45 z nawracającym zapaleniem migdałków jamy ustnej i gardła oraz 23 z niedawnym zaostrzeniem młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów., Testowaliśmy ASO za pomocą zautomatyzowanego testu immunonefelometrycznego wzmocnionego cząsteczkami (Behring (R)-Niemcy). Miano ASO (J.M./ml) oceniano w następujących przedziałach czasowych: 0-7 dni, 1-2 tygodnie, 2-4 tygodnie, 1-2 miesiące, 2-4 miesiące, 4-6 miesięcy, 6-12 miesięcy, 1-2 lata, 2-3 lata, 3-4 lata i 4-5 lat po wystąpieniu ARF. Wyniki: miano ASO u pacjentów, u których zdiagnozowano ARF, znacznie wzrosło do 2-4-miesięcznego odstępu czasu (p<0,0001). Wartości wyjściowe obserwowano później u pacjentów otrzymujących regularną profilaktykę penicylinową., Poziom ASO w ARF był również znamiennie wyższy niż u pacjentów z izolowaną pląsawicą, nawracającymi zakażeniami jamy ustnej i gardła lub młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów (P=0, 0025), kiedy porównywano dopasowane do wieku próbki z tych grup. Czułość testacute; s wynosiła 73,3%, a swoistość 57,6% i została obliczona z uwzględnieniem górnej granicy normalności przy 320 J. M. / ml, a także ustalonej diagnozy ARF. Swoistość testacute;s i dodatnia wartość prognostyczna wzrastały wraz ze wzrostem miana lub wyższym, będąc wyższe przy mianie powyżej 960 UI / ml., Wniosek: ta ponowna ocena profilu ASO u pacjentów z ARF wskazuje na niezwykłą odpowiedź w ostrej fazie i wskazuje na stopień, w jakim poziomy ASO mogą odróżniać ARF od innych chorób o wysokim poziomie przeciwciał ASO, takich jak przypadkowe, ale niepowiązane zakażenie paciorkowcami lub przewlekłe zapalenie stawów.