podczas drugiej fazy I wojny angielsko-afgańskiej (1841-1842), Hasan Ali Shah i jego oficerowie kawalerii udzielali pomocy generałowi Nottowi w prowincji Kandahar i generałowi Anglikowi w jego natarciu z Sindh do Nott. Za te i inne staranne wysiłki podejmowane przez niego w służbie Imperium, Brytyjski Raj uznał go za „księcia”., Tytuł ten był w tamtym czasie i miejscu mniej niezwykły niż się wydaje dzisiaj, ponieważ Brytyjczycy, konsolidując swoją władzę nad Indiami, rozdawali podobne tytuły dowolnie każdemu wielkiemu właścicielowi ziemskiemu lub wodzowi plemiennemu o lokalnych wpływach, który się im przydał.

Aga-Chan był pod tym względem wyjątkowy, podczas gdy lokalne wpływy plemienne pozwoliły mu służyć Brytyjczykom i zyskać ich przychylność, jego pretensje do szlachty opierały się na jego roszczeniu o przywództwo nad całą sektą islamu., Wielka Brytania widziała wielkie możliwości, mając pod swoją kontrolą i patronatem głowę poważnej sekty szyickiej; mogła być nawet użyta w późniejszym okresie, aby zrównoważyć wpływy Osmańskiego Kalifa, głowy islamu uznanego przez sunnickie sekty., Idąc za tą wspanialszą narracją i uznając, że jego pretensje i Anglofilia były zarówno odrażające plemionom, które znajdowały się wówczas pod jego wpływem, otrzymał status „księcia” od przedstawicieli rządu brytyjskiego w Indiach i stał się jedynym przywódcą religijnym lub społecznym w Indiach Brytyjskich, któremu przyznano osobiste salwy z broni.

Kiedy Hasan Ali Shah, pierwszy Aga Khan, przybył do Sindh (który obecnie znajduje się w Pakistanie) z Afganistanu, on i jego armia zostali powitani przez Mir Nasir Khan z Baluchistanu., W 1866 roku Aga Khan odniósł sądowe zwycięstwo w Sądzie Najwyższym w Bombaju, co popularnie stało się znane jako sprawa Aga Khan, zapewniając mu uznanie przez brytyjski rząd za głowę społeczności Khoja. Aga Khan jest również Pir w społeczności Nizari Ismaili.

w 1887 roku Sekretarz Stanu ds. Indii, działając za pośrednictwem wicekróla Indii, formalnie uznał tytuł Aga Khan.