Adolf Hitler nie został wybrany do władzy w Niemczech przez przytłaczający wzrost popytu społecznego. Partia nazistowska z pewnością uzyskała znaczne poparcie, zdobywając 37% głosów w wyborach w 1932 roku. To uczyniło ją największą partią w Reichstagu, ale to Franz von Papen i inni konserwatyści przekonali niemieckiego prezydenta, feldmarszałka von Hindenburga, aby mianował Hitlera kanclerzem w koalicyjnym rządzie.,

był najpotężniejszym przywódcą politycznym w kraju, ale był demagogiem bez doświadczenia w rządzie i wierzyli, że będą w stanie go kontrolować, podczas gdy sojusz z nazistami przyniesie im wsparcie, którego potrzebowali w Reichstagu.

To była katastrofalna pomyłka. Von Papen został wicekanclerzem, ale Hitler wykorzystał swoje stanowisko do osiągnięcia dyktatury, częściowo opierając się na doniesieniach o rzekomym komunistycznym spisku przeciwko państwu. W marcu Reichstag powierzył mu na cztery lata dyktatorskie uprawnienia., W czerwcu następnego roku, w tak zwanej „nocy długich noży”, Hitler wyeliminował około stu rywali. Hindenburg zmarł w sierpniu 1934 roku, a Hitler został ogłoszony Führerem Rzeszy Niemieckiej, głową państwa i dowódcą sił zbrojnych, dając mu dyktatorską władzę nad krajem. Konsekwencje są tylko zbyt dobrze znane.