Albuminuria

Albuminuria jest zwiększonym wydalaniem albumin z moczem i markerem uszkodzenia nerek. Normalne osoby wydalają bardzo małe ilości białka w moczu. Albumina jest najczęstszym rodzajem białka w moczu. Wszyscy pacjenci z CKD powinni być badani w kierunku albuminurii. Utrzymujące się zwiększone stężenie białka w moczu (dwa pozytywne wyniki testów w ciągu 3 lub więcej miesięcy) jest głównym markerem uszkodzenia nerek, działając jako wczesny i wrażliwy marker w wielu rodzajach chorób nerek.,

wykrywanie albuminurii

rutynowy dipstick nie jest wystarczająco wrażliwy, aby wykryć małe ilości białka w moczu. W związku z tym zaleca się przeprowadzenie badań przesiewowych u osób dorosłych z CKD lub zagrożonych CKD poprzez badanie na obecność albuminurii.

stosunek Albumin do kreatyniny (ACR) jest pierwszą metodą wykrywania podwyższonego stężenia białka. Zalecaną metodą oceny albuminurii jest pomiar ACR moczu w miejscu próbki moczu. ACR oblicza się przez podzielenie stężenia albumin w miligramach przez stężenie kreatyniny w gramach.,

chociaż 24-godzinny zbiór jest „złotym standardem”, alternatywne metody wykrywania wydalania białka, takie jak stosunek albuminy do kreatyniny w moczu (ACR), korygują zmiany stężenia w moczu z powodu nawodnienia, a także zapewniają większą wygodę niż czasowe Kolekcje moczu. Okaz plamisty dobrze koreluje ze zbiorami 24-godzinnymi u dorosłych.,

definicje nieprawidłowości w wydalaniu albumin

umiarkowanie zwiększona albuminuria, historycznie znana jako mikroalbuminuria, (ACR 30-300 mg / g) odnosi się do wydalania albumin powyżej normy, ale poniżej poziomu wykrywalności za pomocą testów na obecność białka całkowitego. Ciężkie zwiększenie albuminurii, historycznie znane jako makroalbuminuria, (ACR >300) odnosi się do większego zwiększenia stężenia albumin związanego z postępującym spadkiem szybkości przesączania kłębuszkowego. Na poniższym wykresie przedstawiono kategorie albuminurii w CKD.