fuga dysocjacyjna odnosi się do utraty tożsamości osobistej, często z towarzyszącą jej utratą wspomnień zdarzeń (amnezja ogólna). Tutaj relacjonujemy ocenę psychologiczną 54-letniej kobiety z utratą tożsamości i wspomnieniami z 33 lat jej życia przypisanymi fudze dysocjacyjnej, wraz z kontynuacją 11 lat później., Znaczny poziom obrażeń ciała i stresu poprzedzał wystąpienie amnezji. Szczegółowa ocena neuropsychologiczna została zakończona w Uniwersyteckiej Klinice psychologii, a następnie około 11 lat później, z zamiarem ustalenia, czy zmiany w jej stanie poznawczym są związane z lepszym przypomnieniem jej życia i stanu emocjonalnego., Początkowo występowały spowolnienia psychomotoryczne i niskie wyniki w miarach uwagi oraz pamięci werbalnej i wzrokowej, wraz ze znaczącym niepokojem psychologicznym związanym z diagnozą zaburzeń stresu pourazowego. Chociaż wspomnienia z jej życia nie wróciły przez kontynuację, cierpienie zmniejszyło się i wyniki testów pamięci poprawiły się. Upływ czasu i lepszy stan emocjonalny nie doprowadziły do odzyskania utraconych wspomnień. Wbrew oczekiwaniom wyniki na testach funkcji wykonawczych były dobre w obu przypadkach., Wiele stresujących zdarzeń przypisuje się jako mające rolę w utrzymaniu utraty wspomnień.