rozmieszczenie gatunków

gęstość i wielkość są użytecznymi miarami do scharakteryzowania populacji. Naukowcy uzyskują dodatkowy wgląd w biologię i ekologię gatunku, badając, w jaki sposób poszczególne osobniki są rozmieszczone przestrzennie. Wzorce dyspersji lub dystrybucji pokazują przestrzenne relacje między członkami populacji w obrębie siedliska., Wzorce są często charakterystyczne dla danego gatunku; zależą od lokalnych warunków środowiskowych i cech wzrostu gatunku (jak dla roślin) lub zachowania (jak dla zwierząt).

jednostki populacji mogą być rozmieszczone w jednym z trzech podstawowych wzorców: mogą być mniej lub bardziej równomiernie rozmieszczone (rozproszenie jednolite), rozproszone losowo bez przewidywalnego wzorca (rozproszenie losowe) lub grupowane w grupy (rozproszenie skupione).,

u gatunków roślin, które hamują wzrost pobliskich osobników, obserwuje się równomierne rozproszenie., Na przykład szałwia, Salvia leucophylla, wydziela toksyny, zjawisko zwane negatywną allelopatią. Chemikalia zabijają otaczające rośliny w okręgu wokół poszczególnych roślin szałwii, co prowadzi do jednolitej odległości między każdą rośliną. Zwierzęta, które utrzymują określone Terytoria, takie jak pingwiny gniazdujące, również wykazują równomierne rozproszenie.

przypadkowa dyspersja występuje u mniszka lekarskiego i innych roślin, które mają nasiona rozproszone wiatrem, które kiełkują wszędzie tam, gdzie spadają w sprzyjającym środowisku., Clumped dyspersja jest postrzegana w roślinach, które upuszczają nasiona prosto do ziemi, takich jak dęby, lub zwierząt, które żyją w grupach, takich jak szkoły ryb lub stada słoni. Dyspersje skupione mogą również wynikać z heterogeniczności siedliska. Jeśli sprzyjające warunki są zlokalizowane, organizmy będą miały tendencję do skupiania się wokół nich, takich jak lwy wokół wodopoju.

w ten sposób wzór dyspersji osobników w populacji dostarcza więcej informacji o tym, jak oddziałują ze sobą i swoim środowiskiem, niż prosty pomiar gęstości., Podobnie jak gatunki o niższej gęstości mogą mieć większe trudności ze znalezieniem partnera, samotne gatunki o losowym rozmieszczeniu mogą mieć podobne trudności w porównaniu z gatunkami społecznymi skupionymi w grupach.