Sanskriet wordt beschouwd als de oude taal in het hindoeïsme, waar het werd gebruikt als een middel van communicatie en dialoog door de hindoeïstische hemelse goden, en vervolgens door de Indo-Ariërs. Sanskriet wordt ook veel gebruikt in het jainisme, Boeddhisme en sikhisme. De term ‘Sanskriet ‘is afgeleid van de samenvoeging van het voorvoegsel’ Sam ‘wat’ samyak ‘betekent wat’ geheel ‘betekent, en’ krit ‘dat’gedaan’ aangeeft. Dus, de naam geeft perfect of volledig gedaan in termen van communicatie, lezen, horen, en het gebruik van woordenschat om een emotie te overstijgen en uit te drukken., Een buitengewoon complexe taal met een uitgebreide vocabulaire, het wordt nog steeds veel gebruikt vandaag de dag in het lezen van heilige teksten en hymnen.

oorsprong & zuiverheid van het Sanskriet

De Sanskriet taal werd Deva-Vani (‘Deva’ goden – ‘Vani’ taal) genoemd omdat men geloofde dat het werd gegenereerd door de god Brahma die het doorgaf aan de Rishi ‘ s (wijzen) die in hemelse verblijven leefden, die vervolgens hetzelfde communiceerden met hun aardse discipelen van waar het zich op aarde verspreidde., De oorsprong van de taal in geschreven vorm gaat terug tot het 2e millennium v.Chr. toen de Rig Veda, een verzameling heilige hymnen, verondersteld wordt geschreven te zijn na eeuwenlang voortgezet te zijn door middel van mondelinge overlevering en het behoud van verbale kennis in de Guru-discipel relatie. De zuiverheid van deze versie (Vedische periode, 1500 – 500 v.Chr.) van het Sanskriet wordt ongetwijfeld weerspiegeld in de flamboyantie van de volmaakte beschrijving van de natuurkrachten in de Rig Veda.,

Vedische Sanskriet

Sanskriet in termen van zijn literaire associatie is ingedeeld in twee verschillende perioden, de Vedische en klassieke. Vedisch Sanskriet wordt gevonden in de Veda ’s heilige teksten, vooral de Rig Veda, de Purana’ s, en de Upanishads, waar de meest originele vorm van de taal werd gebruikt. De samenstelling van de Veda ‘ s gaat terug tot de periode van 1000 tot 500 v.Chr., totdat het Sanskriet een krachtige traditie had om consequent te worden gebruikt door middel van mondelinge communicatie., Dit vroege Sanskriet is rijk aan woordenschat, fonologie, grammatica en syntaxis, die onverdund blijft in zijn zuiverheid tot op de dag van vandaag. Het bestaat uit 52 letters in totaal, 16 klinkers en 36 medeklinkers. Deze 52 letters zijn nooit getweaked of gewijzigd en worden verondersteld constant te zijn geweest sinds het begin, waardoor het de meest perfecte taal voor woordvorming en uitspraak.het verwerven van de beheersing van deze taal is bijna een arbeid van een leven; de literatuur lijkt uitputtend ” W. C.,Taylor

het Sanskriet is het traditionele communicatiemiddel in het hindoeïsme, jainisme, Boeddhisme en sikhisme. Sanskriet literatuur bezit het voorrecht om te worden gebruikt in oude poëzie, drama, en Wetenschappen, evenals religieuze en filosofische teksten. De taal wordt verondersteld te zijn gegenereerd door het observeren van de natuurlijke progressie van geluiden gemaakt in de menselijke mond, waardoor geluid beschouwd als een belangrijk element van Taalvorming., Dit is een van de belangrijkste redenen waarom Sanskriet is rijk aan poëzie en de expressieve kwaliteit van het brengen van de beste Betekenis door middel van perfecte geluiden die rustgevend zijn voor het menselijk oor. Het Vedische Sanskriet bevat ook abstracte zelfstandige naamwoorden en filosofische termen die in geen enkele andere taal te vinden zijn. De medeklinkers en klinkers zijn flexibel genoeg om te worden gegroepeerd om genuanceerde ideeën uit te drukken. In totaal is de taal als een eindeloze oceaan zonder basis vanwege zijn bereik, complexiteit en honderden woorden om een enkele betekenis of object uit te drukken.,

Klassieke Sanskriet – AshtadhYayi

Klassieke Sanskriet heeft haar oorsprong in het einde van de Vedische periode waarin de Upanishads werden de laatste heilige teksten opgeschreven te worden, waarna Panini, een afstammeling van Pani en grammatica en taalkundige onderzoeker, introduceerde de verfijnde versie van de taal., Panini ’s tijdlijn wordt verondersteld rond de 4e eeuw v.Chr. te liggen, toen hij zijn werk’ Ashtadhyayi ‘ introduceerde, wat acht hoofdstukken betekent, die de enige beschikbare fundamentele en analytische tekst van de Sanskriet grammatica vormen. Het wordt beschouwd als de enige bron van de Sanskriet grammatica en woordenschat vandaag, omdat alles wat voorheen bestond nooit was opgenomen, behalve via hun vermelding in Panini ‘ s Ashtadhyayi.

De Ashtadhyayi bevat 3959 gesystematiseerde regels die onverdund zijn in beknoptheid, vol prachtige analyse, uitleg en voorkeursgebruik van de taal en woordvorming. De taal is zo groot dat het meer dan 250 woorden heeft om regenval te beschrijven, 67 woorden om water te beschrijven, en 65 woorden om de aarde te beschrijven, onder andere beschrijvingen. Dit bewijst de grootmoedigheid van het Sanskriet in vergelijking met de huidige moderne talen., Echter, verschillende sub-kasten van het hindoeïsme kunnen in hun dialect, ras, geloof en rang, Sanskriet wordt beschouwd en geaccepteerd als de enige heilige taal die aanleiding geven tot de enige beschikbare Heilige literatuur door iedereen, ook al India heeft een repository van 5000 gesproken talen. Panini was verantwoordelijk voor de standaardisatie van de taal, die tot op de dag van vandaag in meerdere vormen wordt gebruikt., Sanskriet als gesproken taal is zeldzaam en wordt gesproken in sommige regio ‘ s in India, sommigen zelfs beweren dat het hun eerste taal, maar het wordt trots genoemd als een van de 14 oorspronkelijke talen van India in de Grondwet. Het wordt grotendeels gebruikt in de Carnatic muziek in de vorm van bhajans, Shloka ‘s, Stotra’ s en kirtana ‘s, die allemaal wijzen op verschillende hymnen aan de goden, en liederen en mantra’ s van God aanbidding.,

Invloed op andere talen

het Sanskriet heeft een grote impact gehad op andere Indische talen, zoals Hindi, is momenteel een van de officiële talen van India, Indo-Arische talen, zoals het Kannada en Malayalam. Het heeft invloed gehad op de Sino-Tibetaanse talen met de invloed van boeddhistische teksten in het Sanskriet en hun vertaling en verspreiding., Telugu als taal wordt beschouwd als zeer lexicaal Sanskriet, waaruit het veel woorden heeft geleend. Het heeft invloed gehad op de Chinese taal als China heeft opgepikt meerdere maar specifieke woorden uit het Sanskriet. Bovendien zijn Thailand en Sri Lanka enorm beïnvloed door het Sanskriet en hebben ze veel soortgelijke woorden. De Javaanse taal is een andere die is beïnvloed door het Sanskriet, samen met de moderne taal van Indonesië en de traditionele taal van het Maleis gesproken in Maleisië. Filippijnen heeft een kleine invloed van het Sanskriet, maar minder dan die van het Spaans, bijvoorbeeld., Vooral Engels, de huidige moderne internationale taal is ook beïnvloed door het Sanskriet en heeft vele leenwoorden uit de oude taal opgepikt (bijvoorbeeld ‘primitief’ uit ‘prachin’, wat historisch betekent, ‘ambrosia’ uit ‘amaruta’ wat voedsel van de goden betekent, ‘aanval’ uit ‘akramana’ wat agressief handelen betekent, ‘pad’ uit ‘patha’ wat weg of weg betekent, ‘man’ uit ‘manu’ wat een mannelijk mens betekent, ‘nirvana’ uit ‘nirvan’ wat goddelijke bevrijding of transcendentie betekent, ‘deur’ uit ‘dwar’ betekent een doorgang die twee ruimtes verbindt,’ slang ‘van’ Sarpa ‘ betekent slang, enz.,) aangezien beide worden beschouwd als Indo-Europese talen.

Sanskriet heeft een lange en heilige geschiedenis die vaak teruggaat tot de goden en hun aanbidding. Beginnend als een gesproken taal van de Goden, is het neergedaald naar de aarde en is verwaterd van zijn zuiverheid, omdat variabele interpretaties, precieze grammatica, en complexiteit van het gebruik ervan zijn geaccepteerd door weinigen en vermeden door velen voor zijn onoverwinnelijkheid in uitgestrektheid en begrip., Ondanks zijn grote woordenschat en rijkdom aan grammatica en proza, zijn veel oude geschriften en teksten vandaag de dag vertaald uit het Sanskriet, want niemand beter dan Sanskriet kan zo ‘ n luxe literair begrip van het verleden bieden als het dient als een instrument voor perfecte menselijke expressie. De beroemde historicus en schrijver William Cooke Taylor erkent terecht dat”het verwerven van de beheersing van deze taal bijna een arbeid van een leven is; de literatuur lijkt uitputtend”.