tijdens de 2e Workshop NUJS Environmental Law 2013 in Februari deelde Adv.Sanjay Upadhyay, oprichter en managing director van ELDF, het eerste milieu-advocatenkantoor in India, zijn mening over waarom zijn verschuiving van elektronisch ingenieur naar milieuadvocaat de beste beslissing was hij maakte in zijn leven.

De discussie begon met een eenvoudige vraag over wat er te maken heeft met milieurecht.,hoewel velen zich kunnen voorstellen dat het gaat om het vinden van de zeldzaamste soorten van het vreemdste dier in de meest afgelegen hoek van de hoogste heuvels in India en onderhandelen tegen het mijnbouwbedrijf dat zijn habitat gaat vernietigen, een paradijs in essentie, voor corporate-haters en feel-gooders, wees Mr.Upadhyay erop dat het eigenlijk veel ingewikkelder is dan dat.,het kan natuurlijk gaan om al het bovenstaande, maar het kan ook gaan om het opzetten van elektrische transmissielijnen in een klein dorp in Arunachal Pradesh in samenwerking met L&T, het vertegenwoordigen van een resorteigenaar die onder de Kustvoorschriften valt of het opstellen van een milieueffectrapportage voor Tata Steel.

niet precies het anti-corporate spul dat je altijd dacht dat het was eh?

De Heer Upadhyay sprak vervolgens over de altijd aanwezige kwestie van duurzaamheid.,voor al onze gesprekken over duurzame ontwikkeling, is dit hoe de Indiase wetgeving werkt – 99% van de milieuwetgeving gaat over het gebruik van natuurlijke hulpbronnen of over verwerving of behoud en slechts 1% gaat over behoud. Tot zover ‘duurzaam’!

het probleem ligt natuurlijk niet alleen in de scheefgetrokken wetgevingspercentages – onze wetgevers staan immers niet bepaald bekend om hun voortvarendheid in het bijhouden van maatschappelijke veranderingen – maar ook in de houding ten opzichte van het milieurecht.,

steeds meer wordt groene technologie hip, maar milieurecht wordt nog steeds beschouwd als een nichegebied. En er is natuurlijk de hardnekkige gedachte dat de zorg voor het milieu en de economische ontwikkeling tegenover elkaar staan, waardoor een NGO V.multinationaal gevoel aan het hele bedrijf.

en dit is de mythe die hij wilde dat we ontkrachten; om te begrijpen dat de focus moet liggen op milieubescherming samen met ontwikkeling, een soort van “Environmental-developmental law”.

de arrogante twee

Mr., Upadhyay sprak ook over enkele van de perspectieven die mensen op dit gebied hebben – met name twee kanten.er zijn bureaucraten, rechters en advocaten die in kantoren met airconditioning werken en BMW ‘ s naar hun werk rijden. Ze hebben de arrogantie van hun formele opleiding en hun façade van formaliteit.

en dan zijn er de jhola-walas, jullie NGO veldwerk jongens, die in modderhutten tussen de gemeenschap leven; en zij hebben de arrogantie van praktische kennis, van het ‘begrijpen van de mensen’.

deze arrogantie leidt ertoe dat deze twee groepen weigeren om met elkaar te communiceren. Mr., Upadhyay schold tegen deze arrogantie, wijzend op haar futiliteit, omdat het alleen werkt als een belemmering voor hen om te werken als een team naar hun gemeenschappelijke doel.wat vandaag nodig is, is iemand die begrijpt dat wij – de Santhals in Jharkhand, de Ambanis in Delhi, rechtenstudenten, schoolkinderen en de lot – er allemaal in zitten.

een milieuadvocaat moet werken om de kloof tussen de milieu-veldwerker en de rechtbank te overbruggen, om de juridische taal in het Engels te vertalen (of beter gezegd, de volkstaal in dit geval).,

voor degenen onder u die naar de Sunderbans of naar de Himalaya zijn gegaan, zullen begrijpen dat staan tussen de dichte mangroven of getuige zijn van de zonsopgang van de majestueuze Kanchenjunga niet hetzelfde is als erover lezen.zoals de Heer Upadhyay benadrukte, houdt milieurecht in dat er wordt gepleit voor echte dingen die met de zintuigen kunnen worden ervaren.

vandaag ontluikt het milieurecht niet alleen in het beleid, maar ook voor het bedrijfsleven., een briljante vraag die door een van de studenten werd gesteld, was waarom milieujuristen, in plaats van bedrijven aan te klagen voor schendingen nadat de schade is aangericht, in plaats daarvan bedrijven niet adviseren over hoe industrieën kunnen worden opgezet om de milieuschade op de meest haalbare manier te minimaliseren.

en dit is inderdaad de nieuwe trend; zoals de Heer Upadhyay besprak, beginnen veel bedrijven hun eigen milieurechtspecialisten in te huren in plaats van afhankelijk te zijn van advocatenkantoren.

en het beste van dit veld, volgens Mr., Upadhyay-je krijgt om te reizen rond de hele wereld – kijken naar de Niagra Falls en zwerven door de Amazone jungles – en alles gratis!