oorsprong en basiskenmerken

Engels behoort tot de Indo-Europese familie van talen en is daarom gerelateerd aan de meeste andere talen die in Europa en West-Azië worden gesproken van IJsland tot India. De moedertaal, genaamd Proto-Indo-Europees, werd ongeveer 5000 jaar geleden gesproken door nomaden waarvan wordt aangenomen dat ze rondzwerven in de Zuidoost-Europese vlakten., Germaans, een van de taalgroepen die afstammen van deze voorouderlijke taal, wordt meestal verdeeld door geleerden in drie regionale groepen: Oost (Bourgondisch, vandaal, en gotisch, allemaal uitgestorven), Noord (IJslands, Faeröer, Noors, Zweeds en deens), en West (Duits, Nederlands, Fries en Engels). Hoewel het Duits nauw verwant is aan het Engels, blijft het veel conservatiever dan het Engels in zijn behoud van een vrij uitgebreid systeem van verbuigingen., Fries, gesproken door de inwoners van de Nederlandse provincie Friesland en de eilanden voor de westkust van Sleeswijk, is de taal die het meest verwant is aan het moderne Engels. IJslands, dat de laatste duizend jaar weinig is veranderd, is de levende taal die het meest lijkt op oud-Engels in grammaticale structuur.

Modern Engels is analytisch (d.w.z. relatief ongeïnfecteerd), terwijl Proto-Indo-Europees, de voorouderlijke taal van de meeste moderne Europese talen (bijv. Duits, Frans, Russisch, Grieks), synthetisch of verbogen was. In de loop van duizenden jaren zijn Engelse woorden langzaam vereenvoudigd van de Verbogen variabele vormen gevonden in het Sanskriet, Grieks, Latijn, Russisch en Duits, naar onveranderlijke vormen, zoals in het Chinees en Vietnamees. De Duitse en Chinese woorden voor het zelfstandig naamwoord man zijn voorbeeldig., Duits heeft vijf vormen: Mann, Mannes, Manne, Männer, Männern. Chinees heeft één vorm: ren. In het Engels zijn alleen zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden (zoals in hij, hem, zijn), bijvoeglijke naamwoorden (zoals in groot, groter, grootste) en werkwoorden Verbogen. Engels is de enige Europese taal die niet-geïnfecteerde bijvoeglijke naamwoorden gebruikt; bijvoorbeeld de lange man, de lange vrouw, in vergelijking met het Spaans el hombre alto en la mujer alta., Wat betreft werkwoorden, als het moderne Engelse woord rit wordt vergeleken met de overeenkomstige woorden in Oud-Engels en Modern Duits, zal worden gevonden dat het Engels nu slechts 5 vormen heeft (ride, rides, Reed, riding, ridden), terwijl het oude Engelse ridan 13 had en het moderne Duitse reiten 16.

naast de eenvoud van verbuigingen heeft het Engels nog twee andere basiskenmerken: flexibiliteit van de functie en openheid van de woordenschat.

flexibiliteit van functie is de afgelopen vijf eeuwen gegroeid als gevolg van het verlies van verbuigingen. Woorden die voorheen werden onderscheiden als zelfstandige naamwoorden of werkwoorden door verschillen in hun vormen worden nu vaak gebruikt als zowel zelfstandige naamwoorden als werkwoorden. Men kan bijvoorbeeld spreken van het plannen van een tafel of het indienen van een plan, het boeken van een plaats of het plaatsen van een boek, het optillen van een duim of thumbing een lift. In de andere Indo-Europese talen, afgezien van zeldzame uitzonderingen in Scandinavische talen, zijn zelfstandige naamwoorden en werkwoorden nooit identiek vanwege de noodzaak van afzonderlijke zelfstandige naamwoorden en werkwoorden., In het Engels kunnen vormen voor traditionele voornaamwoorden, bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden ook functioneren als zelfstandige naamwoorden; bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden als werkwoorden; en zelfstandige naamwoorden, voornaamwoorden en bijwoorden als bijvoeglijke naamwoorden. Men spreekt in het Engels van de Frankfurter Buchmesse, maar in het Duits moet men het achtervoegsel-er aan de plaatsnaam toevoegen en attributief en zelfstandig naamwoord samenvoegen als een compound, Frankfurter Buchmesse. In het Frans heeft men geen andere keuze dan een zin te construeren met twee voorzetsels: Foire du Livre de Francfort., In het Engels is het nu mogelijk om een zelfstandig naamwoord in het meervoud te gebruiken als adjunct (modifier), zoals in wages board and sports editor; of zelfs een conjunctionele groep, zoals in prices and incomes policy en parks and gardens committee. Elke woordklasse kan zijn functie op deze manier wijzigen: de ins en outs (voorzetsels worden zelfstandige naamwoorden), geen maar (voegwoord wordt zelfstandig naamwoord).

openheid van woordenschat impliceert zowel de vrije toelating van woorden uit andere talen als de gemakkelijke creatie van verbindingen en derivaten., Engels neemt (zonder verandering) of past (met kleine verandering) elk woord dat echt nodig is om een nieuw object te noemen of om een nieuw proces aan te duiden. Woorden uit meer dan 350 talen zijn op deze manier in het Engels ingevoerd. Net als Frans, Spaans en Russisch, Engels vaak vormen wetenschappelijke termen uit klassieke Griekse woordelementen. Hoewel een Germaanse taal in zijn klanken en grammatica, het grootste deel van de Engelse woordenschat is in feite romantiek of klassiek van oorsprong.

Engels beschikt over een systeem van spelling dat niet altijd nauwkeurig de uitspraak van woorden weergeeft; zie hieronder spelling.