Metamorfosedit

In metamorfoses (8 AD) vertelt de dichter Ovidius over Juno (Hera in het Grieks) mythologie) en de jaloezie die ze voelde over haar man Jupiter (Zeus in de Griekse mythologie) vele zaken. Hoewel waakzaam, wanneer ze op het punt stond hem te vangen, leidde Echo haar af met lange gesprekken. Toen Juno zich eindelijk de waarheid realiseerde, vervloekte ze Echo., Vanaf dat moment kon de eens spraakmakende nimf alleen de meest recent gesproken woorden van een andere persoon herhalen.nadat Echo vervloekt was, zag hij een jonge man, Narcissus, terwijl hij met zijn metgezellen op herten aan het jagen was. Ze werd onmiddellijk verliefd op hem en, verliefd, volgde rustig. Hoe meer ze naar de jongeman keek, hoe meer ze naar hem verlangde. Hoewel ze met heel haar hart naar Narcissus wilde roepen, verhinderde Juno ‘ s vloek haar.,tijdens de jacht, Narcissus werd gescheiden van zijn metgezellen en riep, ‘is er iemand,’ en hoorde de nimf zijn woorden herhalen. Geschrokken antwoordde Narcissus: ‘kom hier,’ om hetzelfde te horen. Toen Narcissus zag dat er niemand uit de open plek was gekomen, concludeerde hij dat de eigenaar van de stem van hem weg moest rennen en riep opnieuw. Uiteindelijk riep hij: “op deze manier moeten we samen komen.”Dit als een wedergeboorte van haar liefde beschouwend, was Echo het er extatisch mee eens,” we moeten samen komen!,in haar vreugde haastte Echo zich naar Narcissus, klaar om haar armen om haar geliefde te gooien. Narcissus, echter, was ontzet en, versmaden haar, riep: ‘handen af! Moge ik sterven voordat je van mijn lichaam geniet.’Het enige wat Echo kon fluisteren was, ‘geniet van mijn lichaam’ en toen ze dat gedaan had vluchtte ze, veracht, vernederd en beschaamd.ondanks de hardheid van zijn afwijzing groeide Echo ‘ s liefde voor Narcissus alleen maar. Toen Narcissus stierf, wegkwijnend voor zijn eigen reflectie, verteerd door een liefde die niet kon worden, Echo rouwde over zijn lichaam., Toen Narcissus, nog een laatste keer in het zwembad kijkend, zei: “O geweldige jongen, Ik heb je tevergeefs liefgehad, vaarwel”, Echo te gekoren, “Vaarwel.”

uiteindelijk begon ook Echo weg te kwijnen. Haar schoonheid vervaagde, haar huid verschrompelde en haar botten veranderden in steen. Vandaag de dag is het enige dat overblijft van Echo het geluid van haar stem.

Daphnis en ChloeEdit

Het verhaal van Daphnis en Chloe is een 2e-eeuwse roman van de Griekse schrijver Longus. Op een gegeven moment in de roman staren Daphnis en Chloe naar de boten die over de zee glijden. Chloe, die nog nooit een echo heeft gehoord, is verward over het horen van het lied van de visser in een nabijgelegen vallei. Daphnis belooft haar het verhaal van Echo te vertellen in ruil voor nog tien kussen.de weergave van Daphnis verschilt sterk van die van Ovidius., Volgens Daphnis werd Echo grootgebracht onder de nimf omdat haar moeder een nimf was. Haar vader was echter slechts een man en dus was Echo zelf geen nimf, maar sterfelijk. Echo bracht haar dagen door met dansen met de nimf en zingen met de muzen die haar allerlei muziekinstrumenten leerden. Pan werd toen boos op haar, jaloers op haar muzikale virtuositeit en begerig naar haar maagdelijkheid, die ze noch aan mannen noch aan goden zou geven. Pan maakte de mannen van de velden gek, en, als wilde dieren, scheurden ze Echo uit elkaar en verstrooiden de nog steeds zingende fragmenten van haar lichaam over de aarde.,gaia toonde de gunst aan de nimf en verborg de flarden Echo in zichzelf en bood onderdak aan haar muziek, en op bevel van de Muzen zal Echo’ s lichaam nog steeds zingen, en imiteert met perfecte gelijkenis het geluid van elk aards ding. Daphnis vertelt dat Pan zelf vaak zijn eigen pijpen hoort en, achtervolgend door de bergen, tevergeefs zoekt naar de geheime leerling die hij nooit kan vinden.

Anderedit

zowel de Homerische als Orphische hymnen aan Pan herhalen Longus’ verhaal over Pan die Echo ‘ s geheime stem door de bergen achtervolgt.,Codex 190 van Photius’ Bibliotheca stelt dat Pan ‘ s onbeantwoorde liefde voor Echo daar werd geplaatst door Aphrodite, boos op zijn oordeel in een schoonheidswedstrijd.

Nonnus ‘ Dionysiaca bevat een aantal verwijzingen naar Echo. In Nonnus’ account, hoewel Pan vaak achter Echo aanzat, won hij nooit haar genegenheid. Boek VI verwijst ook naar Echo in de context van de grote zondvloed. Nonnus stelt dat het water zo ver steeg dat zelfs hoog op de heuvels Echo gedwongen werd om te zwemmen. Nadat ze aan de opmars van Pan was ontsnapt, vreesde ze nu de lust van Poseidon.,terwijl Nonnus ervan overtuigd is dat Pan nooit Echo wint, wordt in Apuleius’ the Golden Ass Pan beschreven met Echo in zijn armen, waarbij hij de nimf leert allerlei liederen te herhalen. Ook in de Suda Echo wordt beschreven als het dragen van Pan een kind, Iynx. Andere fragmenten vermelden een tweede dochter, Iambe.